miðvikudagur, júlí 30, 2008

Dagur 148 ár 4 (dagur 1608, færzla nr. 702):

Ógnvænleg frétt blasti við mér á forsíðu fréttablaðsins í morgun, þess efnis að stórhættuleg risahvönn æddi um götur Reykjavíkur og biti fólk. Kalla þurfti sérsveit lögreglu á svæðið, en allt fyrir ekkert:

Sérsveitin sveiflaði sér ofan af þaki og inn um glugga, henti nokkrum reyksprengjum og laumaðist fyrir vegg, en var þá ambúshuð af risahvönninni, sem spjó eitri og ofnæmisvaldandi frjói í vit þeirra.

Sem þýðir það að hryðjuverkaógnin hefur greiðari aðgang að ríkiskassanum en áður.

Allt í lagi, ég nennti ekki að lesa alla fréttina. Bara fyrirsögnina. Ég meina: þetta er hvönn! Hve hættuleg getur hún verið? Þetta er planta! Planta!

Næst ætla þessir asnar að segja okkur að Lúpínan sé að plotta eitthvað.

laugardagur, júlí 26, 2008

Dagur 144 ár 4 (dagur 1604, færzla nr. 701):



Smá listræn tjáning í gangi; ég held ég kalli þessa mynd: Kvöldverður fyrir Norðan.

mánudagur, júlí 21, 2008

Dagur 139 ár 4 (dagur 1599, færzla nr. 700):

Þá er komið að því að skrifa eitthvað sniðugt. Eitthvað sem leiðir hugann frá því að við erum öll umkringd hálfvitum. Hálfvitum sem segja okkur að við verðum að hætta að keyra því þá deyji fallegu selkóparnir. Hálfvitum sem halda því fram að álbræðzlurnar standi í vopnaframleiðzu (sem væri óskandi, reyndar), og séu að auki í því að kála smábörnum í Úganda og víðar.

***

Það er ekki lengur hákarlavika og skriðdrekavika til skiftis á Discovery-rásinni. Ég man þegar það var alltaf. Svo endrum og eins var einhverskonar önnur meindýravika, eða gjöreyðingarvopnavika, svona til að hafa smá tilbreytingu.

Og nú er Póker rás líka.

Hverskonar áhorfendasport er það? Spil? Svo sitja nokkrir menn við borð, kjurir. Og svo sitja þeir smá meira. Svo er súmmað á andlitið á þeim til skiftis. Svo er súmmað á hendurnar á þeim, handandi á spilum. Svo gægjast þeir á spilin.

Fokkin' aksjón!

Það þarf eitthvað að tjúna þetta sport. Það er minna spennandi en stara. Hvernig væri:

Combat-póker!

Það gætu verið mismunadi útgáfur:

Box póker - menn spila með boxhandska. Svo lýkur spilinu þegar einn af spilurunum ákveður að leggja til atlögu, og allir rotast nema einn.
Kung-fú póker - allir leitast til að sjá spil andstæðinganna með því að berja þá.
Wild Bill Póker - virkar eðlilega fyrst um sinn, nema allir eru með Colt Peacemaker í hulstri á mjöðminni. Svo, þegar á dregur magnast spennan, því sá sem vinnur spilið þarf að vera fljótari að draga hólkinn, miða og skjóta en sá sem vinnur næstum. Að auki gæti horft til vandræða á öðrum púntum. Sá vinnur sem er uppistandandi, hvort heldur sem sá sem vann spilið eða sá sem var fljótari að hitta eitthvað.
Flaming poker - keppendur leitast við að stinga hvorn annan með glóandi arin-græjum.

***

Kunningi minn benti mér á Anime, sem einhverja sérlega skemmtun. Allt í lagi, ég kíkti á það.

Sko, þetta er allt Pókemon. Nema blóðugt, eða á einhvern hátt afbrigðilegt. Sem þarf ekkert nauðsynlega að vera gott.

Sá um daginn einhvern andskota sem hét "Naruto". Það fjallaði um tvo gaura sem stóðu hvor á móti öðrum og horfðu hvor á annan milli þess sem þeir rifjuðu upp afar sápuóperulega atburði úr fortíðinni og hreyttu ónotum hvor í annan. Svo reyndi annar að höggva hinn með risastórum ostahníf.

Þið vitið hvernig þetta er. Kyrrmyndir, til að spara. Línur, til að sýna hraða. Fullt af kinky liði með allt of stór augu.

Fokking skerí.

Þetta ku handa áfram í 200+ þætti. Japanskar teiknimyndaseríur eru alltaf lágmark 100 þættir, virðist vera. Það gerir það að fráhrindandi hugmynd að byrja að horfa á eitthvað af þessu. Maður bara veit að lopinn verður teygður með einhverjum grettum andlitum, línum og guð veit hverju.

Jafnvel virkilega góðar seríur eru fljótar að súrna. Karíókí-senan í byrjun hjálpar ekki. Og það er alltaf karíókí. Með texta. Og þetta er oftast vond músík. Júróvisjón músík.

Já. Það eru teiknimyndir þarna úti, fullt af þeim, sem fjalla um aflimanir og blóðsúthellingar, og það er karíókí í upphafinu og endinum á þeim.

"Death Note" serían er áhugaverð að þessu leiti. Það er voða langt og óviðeigandi karíóki-lag í byrjuninni og endinum. Svo, þegar serían er um það bil hálfnuð er skift um lag. Það verður enn meira óviðeigandi.

Þættirnir fjalla um einhvern peyja sem finnur stílabók dauðans. Bókstaflega. Og þetta byrjar allt voða vel, byggir upp meiri spennu en teiknimynd hefur nokkurn rétt til að gera. Sem endist í svona 6-10 þætti. Þá kemur pókemon-stelpa með skræka rödd og skemmir effectinn. Þar til þeir byrja að pynta pókemon stelpuna. Í nokkra mánuði.

Allt fullt af kyrrmyndum, en lítið af línum, enda ferðast enginn hratt yfir. Fyrir utan einstaka bófa sem dettur ofan af húsþaki. Þeir fá samt engar línur. Svo er lítið um blóðsúthellingar. Mikið um dauða, en lítið af blóði - þar til akkúrat í endinum.

Það er alveg sama hvað þeir gera, þessir japanir, ef það er teiknimynd, þá kemur pókemon. Skrækt pókemon.

Ef þið viljið sjá skræk pókemon kála hvort öðru, horfið þá frekar á Happy tree friends. Það er það sama og anime, nema engar langar pásur og engar línur.

***

Fékk hamborgara um daginn. Var í svona kit-formi. Hamborgara-kit. Það fyldi barbíkjú sósa, beikon og ostur. Sem ég held reyndar að hafi verið búinn til úr plasti. PVC eða eitthvað svoleiðis.

BBQ sósa lætur allt bragðast eins og aska. Svo hér er þumalputtaregla dagsins:

Ef þú ert búinn með BBQ sósuna þína, en vilt samt fá þetta BBQ bragð: brenndu bara hamborgarann aðeins við. Sama bragð. Eða, ef þú vilt borða hamborgarann hráan, myldu kol yfir hann.

***

Í hvert skifti sem þú skrifar blogg þá kemur selkópur, nauðgar barni í Darfúr og fremur svo sjálfsmorð með handsprengju framleiddri af Alcóa.

þriðjudagur, júlí 15, 2008

Dagur 133 ár 4 (dagur 1593, færzla nr. 699):

Af hverju er umferðarstofa alltaf að hóta dauða blóði og fangelsi? Ég sé þá hjá þeirri stofnun orðið fyrir mér sem hóp af liði í gráum einkennisfötum, heilsandi hvoru öðru með nazistakveðju.

Þetta lið hefur endalausan pening, að því er virðist, sem það notar til að hafa í hótunum við alla sem hlusta á útvarp - nú, eða horfa á sjónvarp. Og boðskapurinn er alltaf sá sami: hraði illur! Þú Deyrð! Börnin deyja! Börnin verða að rauðu mauki þegar ÞÚ keyrir yfir þau á 31 kmh á valtaranaum þínum og kremur þau eins og vínber! Kremur hausana á þeim eins og vínber! Splatt!

Aha.

Hvernig á maður að fara að því að bera virðingu fyrir, hvað þá trúa, fólki sem gefur frá sér svona þvætting?

Mig langar til þess, eftir að hafa orðið fyrir leiðinda áreiti frá þeim í núna langan tíma, að taka þau hvert á fætur öðru, negla fætur þeirra fasta við malbikið og aka svo yfir þau á nákvæmlega 91 kmh. Ítrekað.

Svo má bræða þau niður og nota þau sem eldsneyti.

þriðjudagur, júlí 08, 2008

sunnudagur, júlí 06, 2008

Dagur 124 ár 4 (dagur 1584, færzla nr. 697):

Lát oss sjá...

Í fyrra lagðist húsnæðislánamarkaðurinn í USA á hliðina þegar það varð ljóst að þeir sem höfðu tekið lán höfðu ekki efni á að greiða afborganirnar af þeim. Á sama tíma hækkar verð á olíu jafnt og þétt vegna stríðs í og í nágrenni flestra olíuframleiðzluríkja, spákaupmennsku þess hve kínvejar virðast tilbúnir til að greiða fyrir vökvann; og vegna þess hve olía er nytsamlegt efni hefur það miklu víðtækari áhrif en flestir virðast gera sér grein fyrir; verðbólgan eltir olíuverðið.

Ofan á allt saman vilja ráðamenn vestrænna ríkja leggja á eitthvað sem heitir "losunargjald." Það mun hækka verð á allri iðnaðarframleiðzlu sem því nemur, aukandi enn á vaxandi kreppu - það sem verra er, flugfélögin gætu tekið upp á því að fara á hausinn, það er meira að segja mjög líklegt, þau eru ekki beint rekin með stórfenglegum hagnaði eins og er.

Sem þýðir kreppa.

Svo var ég að horfa á BBC um daginn. Þá sá ég þetta. Það var ágætis "ó-fokk" móment.



Sniðugt, ha?

Og hvað er að þessu, myndu einhverjir spyrja. Nú, finnum upplýsingar um herstyrk breta: Það eru 101.000 manns í hernum; þar af 940 í hljómsveitinni. Jamm. Það þarf að spila músík þegar það er verið að fægja handsprengjurnar.

Flotinn: 4 flugmóðurskip - þar af eitt spes fyrir þyrlur, 8 hraðskreið fylgdarskip af minni gerðinni, 17 af stærri gerðinni, 2 þurrkvíar, 16 tundurduflaveiðarar, 23 eftirlitsbátar, 5 "survey" bátar, 13 kafbátar og þrír bátar og skip sem mig grunar að séu bara brotajárn.

Þetta er nóg til að valta hressilega yfir Frakka, sem hafa bara eitt flugmóðurskip og eitt undir þyrlur, 31 fylgdarskip, (destroyer, corvettur & freigátur) og 6 kafbáta.

Að vísu hafa fransmenn meira en tvöfalt fleiri í infantríinu. Bundeswehr hefur einungis tvöfalt fleiri. Miðað við þær mjög svo slöppu uplýsingar sem ég hef. Rússar eru með meira en einn hermann á hvern Íslending.

Fjandinn hafi þessa sauði, Rússar gætu rústað þessu öllu með einungis svartahafsflotanum.

Málið er þetta: til þess að berjast við tæknivæddan óvin þarf tæknilegt vopn. Sem fær mig til að hugsa... hver er þessi tæknivæddi óvinur? Ekki eru þessir hellisbúar sem allir eru að henda sprengjum í núna mjög tæknivæddir. Allt þeirra kerfi vinnur gegn auðsöfnun sem gæti gert þeim kleyft að búa sér til almennilegan flota af nokkru.

Og það er vaxandi kreppa. Það er nóg við peningana að gera annað en að búa til risa-bát sem étur peninga. Hvað er málið?

Mér verður hugsað til kreppunnar 1929, vígbúnaðarins milli stríða og hins mjög svo skemmtilega partís sem fylgdi. Það hafa verið skrifaðar bækur, gerðar kvikmyndir og tölvuleikir um þau veizluhöld.

Og nú höfum við kreppu með vígbúnaði, og...

Íran.



Merkjum nú inn Írak, Afganistan, Tyrkland og Pakistan, allt með eða undir hæl USA:



Íran, umkringt.

Þarna er ljóst að auðvelt er að gera innrás í landið af landi úr tveimur áttum, á meðan létt verður að henda sprengjum á það mitt úr lofti. Með því að nota flugmóðurskip.

Mér er ekki fulljóst hvernig múslimum um allan heim líst á það. Eða kínverjum.

Við komumst að því einhverntíma á næsta ári. Einhverntíma í framhaldinu verður svo WWIII. Sem minnir mig á það...

Þarf matt svart sprey og kengúrugrind á bílinn...



Þessi bíll hefur víst sæti fyrir 6!



The ultimate pimpmobile.

miðvikudagur, júlí 02, 2008

Dagur 120 ár 4 (dagur 1580, færzla nr. 696):

Kvikmynd kvöldsins:



The Killer shrews. (1959)

Shrew er einskonar mús, sem er ekki til hér. En hvað um það; þessi merkis ræma fjallar um Kára í erfðagreiningu, sem býr til stóra útgáfu af svona mús fyrir slysni, og sleppir henni svo óvart út.

Stóra týpan af músinni lýkist mjög mikið loðnum og lufsulegum hundi með afar stórar tennur. Svo er þetta eitrað líka.



Ísbjörn!

Ég skal ekki segja hvort þessi mynd er betri en Driller Killer myndin. Sú sökkaði illilega þau fáeinu korter sem hún stóð yfir - þessi er töluvert styttri. Ja, það er ekki borað í neinn... það er heldur ekki lesbíu-sturtusena. Bara risa-skunk-rottur. Og heimasmíðaður skriðdreki úr olíutunnum.

***

Speki dagsins:



Jamm.