Dagur 139 ár 4 (dagur 1599, færzla nr. 700):

Þá er komið að því að skrifa eitthvað sniðugt. Eitthvað sem leiðir hugann frá því að við erum öll umkringd hálfvitum. Hálfvitum sem segja okkur að við verðum að hætta að keyra því þá deyji fallegu selkóparnir. Hálfvitum sem halda því fram að álbræðzlurnar standi í vopnaframleiðzu (sem væri óskandi, reyndar), og séu að auki í því að kála smábörnum í Úganda og víðar.

***

Það er ekki lengur hákarlavika og skriðdrekavika til skiftis á Discovery-rásinni. Ég man þegar það var alltaf. Svo endrum og eins var einhverskonar önnur meindýravika, eða gjöreyðingarvopnavika, svona til að hafa smá tilbreytingu.

Og nú er Póker rás líka.

Hverskonar áhorfendasport er það? Spil? Svo sitja nokkrir menn við borð, kjurir. Og svo sitja þeir smá meira. Svo er súmmað á andlitið á þeim til skiftis. Svo er súmmað á hendurnar á þeim, handandi á spilum. Svo gægjast þeir á spilin.

Fokkin' aksjón!

Það þarf eitthvað að tjúna þetta sport. Það er minna spennandi en stara. Hvernig væri:

Combat-póker!

Það gætu verið mismunadi útgáfur:

Box póker - menn spila með boxhandska. Svo lýkur spilinu þegar einn af spilurunum ákveður að leggja til atlögu, og allir rotast nema einn.
Kung-fú póker - allir leitast til að sjá spil andstæðinganna með því að berja þá.
Wild Bill Póker - virkar eðlilega fyrst um sinn, nema allir eru með Colt Peacemaker í hulstri á mjöðminni. Svo, þegar á dregur magnast spennan, því sá sem vinnur spilið þarf að vera fljótari að draga hólkinn, miða og skjóta en sá sem vinnur næstum. Að auki gæti horft til vandræða á öðrum púntum. Sá vinnur sem er uppistandandi, hvort heldur sem sá sem vann spilið eða sá sem var fljótari að hitta eitthvað.
Flaming poker - keppendur leitast við að stinga hvorn annan með glóandi arin-græjum.

***

Kunningi minn benti mér á Anime, sem einhverja sérlega skemmtun. Allt í lagi, ég kíkti á það.

Sko, þetta er allt Pókemon. Nema blóðugt, eða á einhvern hátt afbrigðilegt. Sem þarf ekkert nauðsynlega að vera gott.

Sá um daginn einhvern andskota sem hét "Naruto". Það fjallaði um tvo gaura sem stóðu hvor á móti öðrum og horfðu hvor á annan milli þess sem þeir rifjuðu upp afar sápuóperulega atburði úr fortíðinni og hreyttu ónotum hvor í annan. Svo reyndi annar að höggva hinn með risastórum ostahníf.

Þið vitið hvernig þetta er. Kyrrmyndir, til að spara. Línur, til að sýna hraða. Fullt af kinky liði með allt of stór augu.

Fokking skerí.

Þetta ku handa áfram í 200+ þætti. Japanskar teiknimyndaseríur eru alltaf lágmark 100 þættir, virðist vera. Það gerir það að fráhrindandi hugmynd að byrja að horfa á eitthvað af þessu. Maður bara veit að lopinn verður teygður með einhverjum grettum andlitum, línum og guð veit hverju.

Jafnvel virkilega góðar seríur eru fljótar að súrna. Karíókí-senan í byrjun hjálpar ekki. Og það er alltaf karíókí. Með texta. Og þetta er oftast vond músík. Júróvisjón músík.

Já. Það eru teiknimyndir þarna úti, fullt af þeim, sem fjalla um aflimanir og blóðsúthellingar, og það er karíókí í upphafinu og endinum á þeim.

"Death Note" serían er áhugaverð að þessu leiti. Það er voða langt og óviðeigandi karíóki-lag í byrjuninni og endinum. Svo, þegar serían er um það bil hálfnuð er skift um lag. Það verður enn meira óviðeigandi.

Þættirnir fjalla um einhvern peyja sem finnur stílabók dauðans. Bókstaflega. Og þetta byrjar allt voða vel, byggir upp meiri spennu en teiknimynd hefur nokkurn rétt til að gera. Sem endist í svona 6-10 þætti. Þá kemur pókemon-stelpa með skræka rödd og skemmir effectinn. Þar til þeir byrja að pynta pókemon stelpuna. Í nokkra mánuði.

Allt fullt af kyrrmyndum, en lítið af línum, enda ferðast enginn hratt yfir. Fyrir utan einstaka bófa sem dettur ofan af húsþaki. Þeir fá samt engar línur. Svo er lítið um blóðsúthellingar. Mikið um dauða, en lítið af blóði - þar til akkúrat í endinum.

Það er alveg sama hvað þeir gera, þessir japanir, ef það er teiknimynd, þá kemur pókemon. Skrækt pókemon.

Ef þið viljið sjá skræk pókemon kála hvort öðru, horfið þá frekar á Happy tree friends. Það er það sama og anime, nema engar langar pásur og engar línur.

***

Fékk hamborgara um daginn. Var í svona kit-formi. Hamborgara-kit. Það fyldi barbíkjú sósa, beikon og ostur. Sem ég held reyndar að hafi verið búinn til úr plasti. PVC eða eitthvað svoleiðis.

BBQ sósa lætur allt bragðast eins og aska. Svo hér er þumalputtaregla dagsins:

Ef þú ert búinn með BBQ sósuna þína, en vilt samt fá þetta BBQ bragð: brenndu bara hamborgarann aðeins við. Sama bragð. Eða, ef þú vilt borða hamborgarann hráan, myldu kol yfir hann.

***

Í hvert skifti sem þú skrifar blogg þá kemur selkópur, nauðgar barni í Darfúr og fremur svo sjálfsmorð með handsprengju framleiddri af Alcóa.