Dagur 92 ár 5 (dagur 1917, færzla nr. 803):

Hér er nokkuð sem enginn tekur mark á:

we might also consider the possibility that some drivers have caused accidents precisely because they were wearing seat belts.

This counterintuitive idea was introduced in academic circles several years ago and is broadly accepted today. The concept is that humans have an inborn tolerance for risk—meaning that as safety features are added to vehicles and roads, drivers feel less vulnerable and tend to take more chances. The feeling of greater security tempts us to be more reckless. Behavioral scientists call it "risk compensation."

Now researchers are positing a risk compensation corollary: humans don't merely tolerate risk, they seek it; each of us has an innate tolerance level of risk, and in any given situation we will act to reduce—or increase—the perceived risk, depending on that level.

Hvað þýðir þetta? Jú, munið hvernig fjöldi alvarlegra umferðarslysa jókst eftir að farið var að halda hraðanum niðri með harðri hendi? Þetta er ástæðan.

Meira tjón fyrir samfélagið.

Það er fullt af mannlegri hegðun sem er gerð skaðleg á þennan hátt. Verið að reyna að potast eitthvað í fullkomlega eðlilegri hegðun sem er lítillega pirrandi í augum gamalla, hræddra húsmæðra á öllum aldri og af báðum kynjum, með slæmum afleiðingum fyrir alla.

Bannárin fóru svona. Drykkja versnaði. Núverandi bann á neyzlu (merkilegt nokk, LÖGLEGRA fíkniefna - ó já, þú getur fengið amfetamín löglega) er byggt á þessari hugmynd: bönnum það, gerum það erfitt, og heimurinn mun batna. Ja, ef meira ofbeldi, fleiri innbrot og aukin ásókn í eiturlyf eru merki um betri heim... þá hefur heimurinn sko aldeilis batnað.

Það þarf að breyta aðeins um taktík. Prófa eitthvað nýtt. Eitthvað sem er ekki beinlínis skaðlegt. Það verður samt ekki gert.

Skaðlegt er hagvöxtur.