Dagur 333 ár 5 (dagur 2155, færzla nr. 867):

Ég var að velta fyrir mér hreindýraveiðum. Auðvelt sport, það, skilst mér. Maður kemst alveg innan 50 metra færis frá hreindýri ef maður vandar sig. Ef maður nennir því ekki, þá er lítið mál að skjóta eitt með riffli af 150-200 metra færi. Það er svo stutt að jafnvel AK-47 væri nýtilegt vopn í það.

En gefum okkur nú að maður ætlaði að gera þetta löglega, þá er það 100.000 kall, lágmark. Og fer hækkandi. Og ef maður gerir þetta ólöglega, þá er vesen. Og það er nokkuð augljóst hvað hefur átt sér stað ef maður kemur að manni með riffil standandi yfir dauðu hreindýri.

Svo ég er með hugmynd:

Maður safnar saman nokkrum vinum og kunningjum, helst svona 10 manns, ekki færri en 3. Svo kynnir maður sér landslagið þarna á austurlandi, með sérstakri áherzlu á djúp gil og kletta.

Svo finnur maður hjörð af hreindýrum. Þá þarf hópurinn að dreifa úr sér. Hvernig það er gert fer eftir staðsetningu hjarðarinnar og landslagi. Næsta skref, þegar allir eru búnir að koma sér fyrir, er að fæla dýrin. Nú kemst maður að því hvort allir eru rétt staðsettir, því þeir eiga að fæla dýrin frá sér og elta þau, þangað til þau æða öll fyrir næsta bjarg.

Þegar kvikyndin eru dottin fyrir björg er lítið mál fyrir hópinn að skera þau í handhægar einingar og flytja þau á brott.

Ef einhver kemur að þessu, þá getur hann ekki sannað að neitt glæpsamlegt hafi átt sér stað, enda engin skotgöt á dýrunum, og engin sár önnur en þau sem eðlilega hlytust af svona falli.

Hvalir æða upp á land í stórum þvögum, af hverju ættu ekki hreindýr að hlaupa fram af klettum? Ég held reyndar að það gæti verið auðveldara að fæla heila hjörð fyrir björg en bara eitt stakt dýr. Fólk er heimskt í stórum hópum, það sama ætti að gilda um dýr.

Þetta held ég að gæti verið málið. Ekkert óþarfa veiðileyfi, enginn kostaður við neitt sérstaklega, annað en svarta ruslapoka undir kjötið.

Nú er bara að fara að stúdera landslag austurlands.