Dagur 302 ár 3 (dagur 1032, færzla nr. 503):

Áhugaverð lesning. Útskýrir ýmislegt.

GM skilar tapi sem er margfalt á við Fjárlög Íslenska ríkisins. Af hverju? Nú, góð eftirlaun allra eru að sliga þá, varan sem þeir framleiða er ekki mjög áhugaverð lengur (ekki síðan 1970), hvað meira? Sennilega er uppbygging í asíu ekkert ókeypis. Gæti jafnvel kostað 10.6 milljarða $.

Það á að fylgjast betur með okkur. Það virkar nefnilega svo vel í Bretlandi. Það hefur svo mikil fælingaráhrif, að það eru næstum engar líkamsárásir í UK lengur! Já. Nákvæmlega. Þeim hefur jafnt og þétt fækkað neikvætt!

Nóg af heimsmálum.

Hundurinn er sofandi. Lætur sér ekkert bregða þó það sé verið að sprengja einhverjar hvellhettur þarna úti.

Þau angruðu mig í morgun, þau sem voru að vakna þá. Ég var ekkert í stuði til að rumska eitthvað um 7:00 leytið. Ég þarf þess ekki. Nenni því ekki. Að vísu giska ég á að þurfa að vakna fyrr um daginn í framtíðinni.


Var að horfa á þessa Dracúla mynd í gær. Hún er slæm. Slæm á slæman hátt. Renfield er samt fyndinn.

Allir tala svo hægt í henni. Mynnir mig á Kill Bill, þar sem persónur afrekuðu 1 atkvæði á sekúndu eða minna að jafnaði. Sem er náttúrlega leiðin til að lengja það sem er í raun afar stutt kvikmynd.

Dracúla er ekki nema 75 mínútur, en strögglar við að ná þó þeirri lengd. Með því einmitt hve hægt allir tala. Þeir hefðu getað talað hraðar, og bætt við meira aksjón.

Horfið frekar á þessa: the corpse vanishes. Þetta er mjög fyndin grínmynd. Eða White Zombie, sem er ekkert sérlega fyndin mynd. Allir tala hraðar, og það er nóg stöff þarna fyrir þann tíma sem tekur myndirnar að rúlla.

Nú, svo eru virkilega góðar myndir þarna, eins og D.O.A, sem fjallar um mann sem er byrlað pólóníum 210 á barnum. Eða Carnival of Souls, eða Trip to the moon, eða Beast of Yucca flats.

Okey, Beast of Yucca flats er ekkert góð, en ég var að kafna úr hlátri þegar ég horfði á hana fyrst, sem þýðir að þó þetta sé há-alvarleg kvikmynd um mann sem ekur óvart inná kjarnorkutilraunasvæði og breytist í morðótt tröll með (auðvitað) tröllaleir á andlitinu, þá er þetta samt fyndnara en spaugstofan. Sem er kannski ekki að segja mikið. Kvöldfréttir eru oft fyndnari en spaustofan. Sérstaklega þegar Sigmundur Ernir er að reyna að leggja áherzlu á hve hryllilegt eitthvað er. Sami alvörusvipurinn, hvort sem hann er að segja frá hryllilegu fjöldamorði í útlöndum eða einhverjum krakka sem var böstaður á 40 þar sem má bara aka um á 30. Hryllilegt.

Hvað um það. Ég meina, ef þér tekst að sjóða saman mynd sem er fáránlegri en kvöldfréttir starring Sigmundur Ernir, ertu snillingur.

Amen.

Förum nú og horfum á sjónvarpið.