þriðjudagur, febrúar 20, 2007

Dagur 349 ár 3 (dagur 1079, færzla nr. 519):



Ég er víst hættulegur umhverfi mínu. Borða samt lítillega minna kjöt en áður. Myndi borða meira, en það kemur svo mikið steikingarlykt af því, og ég vil helst ekki að vistarverur mínar lykti eins og hamborgaragrill.

Þegar ég sá þessa fyrirsögn datt mér einmitt í hug að svona ljón væru á röltinu einhversstaðar, og fólk væri að fyllast paranoju vegna þeirra. Meinlaus grey, þessar púmur. Tígrisdýr eiga víst til að narta í einn og einn indverja, en þeir eru nú svo margir að það tekur enginn eftir því þó einn og einn hverfi upp í næsta tré.

Ja, allavega er ég ekkert að fara að draga fólk niður í kjallara til mín í mat. Eða þannig. Ekki á meðan ég hef enn efni á súpu.

***

Svo er þetta klám-lið. Ef ég vissi ekki betur héldi ég að þessir femínistar væru að selja eitthvað. Eða er það málið? Kannski eru þetta þessar legendary íslensku hórur, sem eru svona hræddar við samkeppnina að þær reyna að fæla klámmyndaframleiðendur í burtu. Klámmyndaframleiðendur. Það hlýtur að vera meiri ógn þarna úti en klámmyndaleikarar. Til dæmis ein af þessum nýmóðins herskipaáhöfnum sem ég heyri stundum af. Eingöngu mannað kvenfólki. Kom ekki eitt svoleiðis um árið? Varð lítið var við það. Femínistarnir hafa örugglega barið þær allar með heygöfflum og kyndlum, og elt þær upp í myllu. Og kveikt svo í myllunni. Þess vegna er engin mylla lengur. Svo hafa þær sökkt skipinu.

Það er einmitt þess vegna sem kaninn vill ekki vera með beis hérna lengur. Það stóð til að spara með því að vera eingöngu með kvenfólk á vellinum, en ef það er allt elt uppi og lamið í buff og haft í matinn fyrir lausaleiksgrísi í hellum íslenskra femínista, þá er ekki vogandi að gera slíkt.

Já...

Engin ummæli:

Skrifa ummæli