Dagur 69 ár 8 (dagur 321, færzla nr. 1101)
Bókmenntagagnrýni:
"Málverkið" eftir Ólaf Jóhann Ólafsson.
Sjáum fyrst hvað aðrir gagnrýnendur hafa skrifað:
(Allt stolið af vef Forlagsins)
„Yfir stíl bókarinnar hvílir einhver mildi, sem veldur því að heildarsvipur sögunnar verður ofboð fallegur, þó að greint sé frá sorgum og óhugnaði ásta og stríðs … Ólafi Jóhanni tekst ákaflega vel upp í þessari skáldsögu. Sýnilega vinnur hann úr heimildum af kostgæfni, en fyrst og fremst er Málverkið þó fagurlega skrifuð skáldsaga um örlög einstaklinga; ást, missi og eftirsjá … Eftirminnileg saga, svo vel unnin og fallega saman sett að það er hreinlega aðdáunarvert.”
Þórunn Hrefna Sigurjónsdóttir / Fréttablaðið
„Besta bók Ólafs Jóhanns … Mjög góður að skrifa um konur … gríðarlega vel heppnað verk og það er gaman að lesa það.”
Kolbrún Bergþórsdóttir / Kiljan
„Sögusviðið dregið mjög sterkum dráttum … Frásagnartækni höfundar nýtur sín ofboðslega vel … Þetta er „pageturner“.“
Egill Helgason / Kiljan
„Þetta er flott verk og spennandi, læsilegt og fallega skrifað … Mikil örlög í þessari sögu … að öllu leyti vel heppnað og fallegt verk … fyrir alla lesendur sem hafa áhuga á því að lesa vel vandað, vel hugsað og vel stílað verk.“
Páll Baldvin Baldvinsson / Kiljan
****
„Listilega gert málverk … málfarið stílhreint og tært. En undir fáguðu og tandurhreinu yfirborði kraumar heit ást, afbrýði, hatur og hefnd. … Fjölmargir aðdáendur hans Ólafs verða varla fyrir vonbrigðum með nýjasta sköpunarverk hans … vel skrifuð bók … fyrst og fremst skemmtileg.“
Anna Lilja Þórisdóttir / Morgunblaðið
Er þetta fólk á lyfjum? Eða bara hálfvitar? Sjá þau í alvörunni ekkert athugavert við þessa bók?
Ég er kominn á blaðsíðu 42, og verð að segja að þetta er verst skrifaða bók sem ég hef lesið. Bewildering stories hefur hafnað verkum sem eru betri en þetta. Ég verð að beita öllum mínum mætti til að grýta þessari bók ekki út um gluggann. Ólafur kann ekki að skrifa. Það er mjög augljóst frá fyrstu síðu.
Förum yfir þetta:
Ég sagði að ég er kominn á síðu 42. Og veit ég hver aðalpersónan er? Nei. Mér skilst helst að það séu þrjár aðalpersónur: Alice, sem hefur á bls 42 keypt búgarð á Ítalíu, með áföstum leiguliðum. Svo er einhver "hún" sem ég veit enn ekki hver er, og einhver fyrstu perónu sögumaður, sem ku vera kvenkyns.
"The insidious Fu Manchu" var með betur kynntar persónur. Lesið þá bók, hún hefur margt til síns ágætis.
Sögusviðið er Ítalía, það er okkur sagt hreint út. Árið er 1934, og 194X. Með nazistum. Allt annað er svolítið óljóst.
Stíllinn er allur hinn ferlegasti. Það eru til dæmis engar gæsalappir til að tilkynna hvenær einhver talar, og ég hélt lengi vel að það væri ritvilla á einum stað, þar sem ég hélt að einhvert ítalskt orð væri nafn einnar aukapersónunnar. Svo reyndist ekki vera. Gæti maðurinn skrifað á fokking íslensku?
Megnið af textanum er "passive voice." Það sem gerir það meira merkilegt, er að mikið af því er þulið upp af þessum fyrstu persónu sögumanni. Hvernig er það einusinni hægt?
Þetta er allt vont.
Skoðum betur umsagnirnar:
„Yfir stíl bókarinnar hvílir einhver mildi, sem veldur því að heildarsvipur sögunnar verður ofboð fallegur, þó að greint sé frá sorgum og óhugnaði ásta og stríðs …
Ja, það er minnst eitthvað á stríð þarna. En það hvílir engin "mildi" yfir þessu. Þetta er áhugalaust torf, sem virkar eins og það hafi verið skrifað af 14 ára stelpu.
Ólafi Jóhanni tekst ákaflega vel upp í þessari skáldsögu.
Nei, það gerir honum ekki.
Sýnilega vinnur hann úr heimildum af kostgæfni, en fyrst og fremst er Málverkið þó fagurlega skrifuð skáldsaga um örlög einstaklinga; ást, missi og eftirsjá …
Heimildir? Hver veit, kannski tékkaði hann á wiki? Hitt er bara bull.
Eftirminnileg saga, svo vel unnin og fallega saman sett að það er hreinlega aðdáunarvert.”
Eftirminnileg? Ó já. Á versta hátt.
„Besta bók Ólafs Jóhanns …
Nei. Ég man óljóst eftir því að hafa lesið aðra eftir hann, sem var ekki jafn vond. "Markaðstorg guðanna" hét hún. Var vond, en ekki svona vond.
Mjög góður að skrifa um konur …
Gaurarnir á Playboy eru örugglega betri í því.
gríðarlega vel heppnað verk og það er gaman að lesa það.”
Það misheppnaðasta sem ég hef lesið mánuðum saman. Las Kolbrún þetta allt, eða er hún bara að búa eitthvað til? Mig grunar það. Þetta er sennilega svona stofuborðs verk. Eitthvað sem er fínt að sýnast vera að lesa. Pain að actually lesa.
Þetta er „pageturner“
Segir Egill Helga. Nei, þetta er Wallbanger, segi ég. ("This is not a novel to be tossed aside lightly.
It should be thrown with great force." — Dorothy Parker)
fyrir alla lesendur sem hafa áhuga á því að lesa vel vandað, vel hugsað og vel stílað verk.
Páll Baldvin myndi ekki þekkja góðan stíl þótt honum yrði troðið í rassinn á honum. Ég er búinn að segja hvað er að bókinni. Það kemur allt fram á fyrstu síðunum. Samkvæmt minni reynzlu mun stíllinn ekkert batna í hinum 87 prósentunum.
Er bókmenntaelíta íslands samansafn af hálfvitum? Mig fer að gruna það.
"Málverkið" er eins og lélegt fan-fic. "My Immortal" er betur skrifuð en þessi andskoti. Við kynntumst að minnsta kosti aðalpersónunni í því verki strax.
Ég gef "Málverkinu":
Hauskúpu. Lesið frekar Arnald. Hann kann þó að berja saman læsilegan texta.
