Dagur 302:

Það er um veturinn já. Þá var skóli aftur, og þá komst ég í tæri við SVR og fór upp á heiði í gífurlegri rigningu.

Svo tók ég þátt í þessu: keppninni, mér til skemmtuna og yndisauka. Tókst þetta á 27 dögum. 3 undir pari.

Svo voru að sjálfsögðu einver fyllerí á árinu. Veit ekki hvort einhver voru fyrr á árinu, eða einfaldlega í fyrra... en svo helltust þau yfir:

Það var auðvitað árgangsmótið, sem fífl... ég meina Þóranna á að vera með link inná. Þar var sopið smá öl, mest í boði Gylfa Bragasonar, sem var orðinn vel ölvaður er ég hitti hann þar að máli. Kann ég honum ekkert nema þakkir fyrir sopann.

Það er eins og mig mynni að ég hafi stolið smá öli af Þórönnu líka - eða hvort hún gaf mér það til að ég færi í burtu, því hún var busy við að telja peninga sem hún hafði stolið nokkru áður. Held ég. Ég var ölvaður þá.

Næsta dag fór svo næsta fyllerí fram. Ekki var ég í miklu stuði til þess, og leið reyndar verr og verr eftir því sem á leið.

Svo var Októberfest-held ég... Það var, vissulega, en ég er ekki viss um aðröð fyllería sé á hreinu. Allavega, þá fékk ég þar þessa forláta könnu, sem ég á nú til á langó. Eitthvað meira fræddist ég þar um heima og geima en aðra daga innan venjulegs skóladags á að tala við annan menntamann.

Ég ræddi stuttlega við eldri hjón sem voru þarna fyrr um kvöldið. Skilst að þeim hafi litist vel á veizluna.

Svo mætti ég auðvitað á drykkju hjá heimspekinemum. Vaknaði þann daginn klukkan 6:00 um morguninn. Var mjög syfjaður þegar drykkja hófst, og var orðinn úr hófi ölvaður á alltof skömmum tíma fyri vikið.

Daginn eftir átti fólk til að brosa kumpánlega til mín. Ekki man ég lengur hvað ég sagði... sem truflar mig nokkuð.

Og nú... er bálvont veður, og ekki útlit fyrir mikið uppskot.

Gleðilegt ár.

Dagur 301:

Sumar...

Þá komst ég í vinnu. Sem hafði ofanaf fyrir mér um stund. Nema þegar það var þoka eða misvinda. Flugvélarnar eru of litlar, þær sem fara hér á milli eyja og RKV. Ef þær væru skör stærri, þá færu fleiri með.

Gekk mikið með hundinn. Hundinum finnst gaman að svamla í sjónum, fá sér sopa öðru hvoru, þefa af ... dauðum fuglum og slíku. Því sem fyrirfinnst niðri í fjöru.

Gekk einusinni fram á hrossaskít -sem er afar merkilegt að hestamenn þurfi ekki að týna upp eftir sig, líkt og ætlast er til af hundaeigendum- og hundinum leist eitthvað vel á eina klessuna, svo tíkin tók köggulinn upp, með kjaftinum auðvitað, og rölti með hann smá spöl.

Þessvegna vil ég ekki að hundurinn sé að sleikja mig.

Svo fór ég til baka upp á fasta landið, ekki að það sé neitt fastara en eyjan, það er ekki eins og hætt sé við að Heimaey reki eitthvarty suður á bóginn (þó það væri nú óskandi) það er bara tekið svona til orða.

Svo kom vetur. Komum að honum á morgun.

Dagur 300:

Lát oss sjá...

Árið byrjaði á áramótum. Þá var sopið á hvítvíni og skotið upp rakettum og ýmsu öðru.

Svo kom þrettándinn, og þá var ... skotið upp nokkrum rakettum í viðbót. Þrettándinn var frekar slappur annars.

Svo... ekkert. Í langan tíma.

Ég fór og kíkti á þennan helli þarna fyrr á árinu. Það var mjög gaman. Þá var einmitt frændi minn í heimsókn, kominn alla leið yfir Atlantshafið bara til að skoða þennan eina helli. Þetta var mjög stór hellir, rétt utan við Reykjavík. Eftir það, meira ekkert. Að minnsta kosti ekkert sem ég kæri mig um að muna.

Svo kom sumar. Komum að því á morgun.

Dagur 299:

Ekkert?

Á ég að trúa því að ekkert hafi gerst á árinu? Hmm... ég man óljóst eftir því að hafa farið ofaní þennan helli, og eitthvað meira... Hvað svo...?

Fyllerí... amk eitt. Eða tvö? Var ekki þarna... dótið þarna, hvað heitir það á árinu?

Ég held það. Eitthvað gerðist. Ryfja það upp seinna. Samt gerðist heldur fátt.

Dagur 297:

Ókey. Hvað gerðist á árinu sem er að líða? Út með það!

Dagur 295:

Gleðileg Jól, býst ég við.

Svo eru að koma áramót. Var að hugsa um að vera með svona annál ársins þá. En þá rann upp fyrir mér að ég man lítið hvað gerðist á árinu sem er að líða, eða reyndar öðrum árum þar á undan. Ég er bara sáttur við það, held ég.

Dagur 293:

Ég er smám saman að komast að þeirri niðurstöðu að það sé ekki mjög lífvænlegt að lifa á smákökum einum saman.

Það er einfaldlega ekki nóg kók í þeim.

Ég hef borðað fátt annað en smákökur síðan ég kom hingað. Það er svosem ágætt. En mig grunar að ég hafi ekki fengið nóg kók - ekki nema svona lítra eða svo. Hjá ömmu drakk ég minnst einn lítra á dag. En það er aðallega vegna þess að vatnið hjá henni er viðbjóðslegt. Ég fæ í magann af því.

Nú drekk ég aðallega mjólk. Mjólk er góð - með kökum.

Einn af þessum dögum vona ég að það verði kjöt. Alvöru kjöt. Ekki pylsur, bjúgu eða annað gervikjöt búið til úr endurunnum umbúðum. Eða köttum.

Dagur 290:

Jólaskraut, það er ég viss um að var uppfundið til þess eins að skemma jólin. Já. Þetta er ekkert nema stress og vesen, þetta jólaskraut allt, þessar litlu böggandi perur. allt þetta stóra krapp sem á að fara út í glugga, þetta greni og grenitengdu hlutir.

Kerti... mér er meinilla við kerti, sérstaklega þessi sem lykta. Þau valda mér klígju. Svo er eldhætta af þessum andskota. Ég er ekkert í stuði til að vera hluti af einhverri áramótabrennu. Ég er viss um að þið eruð sama sinnis.

Allt þetta er til þess eins að búa til vesen. Ef ég einhverntíman flyt heiman(sem ég held að foreldrar mínir bíði í ofvæni eftir) þá mun ég ekki skreyta um jólin. Nei. Ég mun sitja kjur og slappa af í jólaleyfinu.

Amen.

Dagur 287:

Þarf líklega að fara að drulla mér heim - til eyja það er að segja. Þýðir ekki að hanga hér. Hér er ekkert á seyði annað en ös.

Dagur 286:



Bíó...

Dagur: 284:

Það eru að koma jól, og þessvegna hef ég ákveðið að benda ykkur lesendum á tvo athyglisverða pistla um mat. Það er kannski ekki allt mannamatur, en dýrin verða nú að fá sitt líka, það eru nú að koma Jól...

Gæludýramatur?

Það er margt skrýtið í kýrhausnum...

Dagur 282:

Mér fannst eins og ég þyrfti endilega að skrifa eitthvað hérna í dag.

Og nú er ég búinn að því.

Dagur 279:

Það styttist í Jól. Sem þýðir að ég fer að þurfa að hugsa mér til hreyfings. Nenni því samt varla. Nenni ekki þessum Jólum alltaf. Meira að segja áramótin dala með tímanum.

Helsti kosturinn við þessi hátíðarhöld öllsömul er maturinn, og að sjálfsögðu nammið.

Það er hangi hitt, hangi þetta, Jólaöl, smákökur; vanilluhringir, loftkökur, piparkökur.

Maður fær vatn í munninn. Þetta er miklu betra en þorrinn - þá er ekkert nema súrmatur. Og pervertískir tendensar valda því að fjölmargir eru æstir í hrútspunga. Uhg... ef eitthvað er ógeðslegt, þá segið bara að það hafi góð áhrif á kynhvötina, og fólk hakkar það í sig af áfergju.

Að vísu fylgir þorranum harðfiskur. Harðfiskur er alltaf góður biti.

Dagur 276:


Nauðsynlegt í Reykjavíkurumferðinni.

Bara lítill pollur...

ódýrari leiðin til að fljúga?

Kannski ekki...

Dagur 275:

Kötturinn er kominn aftur. Sá hann ekki mikið í nokkra daga. Áður en hann hvarf, þá sá ég að hann hafði orðið fyrir tjóni. Það var búið að raka af honum hárið á annarri kinninni, og á hárlausa blettinum voru eins og bitför. Kvikindið hefur staðið í áflogum.

Sem sagt, bókhlöðukötturinn er kominn heim úr veikindafríi.


Ef þið farið á google, veljið "images" og skrifið "bonobo", þá kemur þessi mynd. Veit ekki af hverju. Þetta er ekki bonobo, það er ljóst.

Dagur 274:

Í gær var ég úti að labba í hríðinni. Já. Ég var á röltinu niður skíðasvæði reykvíkinga þegar á brast þessi líka bylur, og allt byrjaði að kaffærast í snjó og öðrum óþverra skyldum.

Þetta varð öllu þolanlegra þegar ég komst inn í Elliðaárdalinn, útaf öllum trjánum. En svo þegar ég fór úr skóginum, þá hafði bylurinn aukist um allan helming, og allt var orðið hvítt.

Fólk átti erfitt með að keyra í hríðinni. Ég sá marga reyna að spóla sér leið upp brekkur. Hægt og rólega. Það eru svo fáir á negldum dekkjum.

Ekki er ég með nein nagladekk.

Dagur 273:

Djöfuls tölvu-eitthvað er bilað. Í bílnum. Og ég sem hélt að bíllinn væri eldri en svo að í honum væri tölvu eitthvað. Þannig er nefnilega mál að vexti, að bíllinn var framleiddur einhverntímann á fornlífsöld, þegar amma var ung, og það var ekkert nema þríbrotar og svoleiðis djönk syndandi um.



Sjópadda. Mér er líka illa við sjópöddur.

Dagur 272:

Ég hata jólalög. Nei, í alvöru. Mér er meinilla við jólalög. Ég myndi drepa þau hvert og eitt af ég gæti. Það er heill mánuður tileinkaður þessum andskota.

Svo voru þessir andskotar á þingi að hækka bifreiðagjöldin, en enginn tók eftir því. Og hækka brennivínið í leiðinni, svo það sé nú dýrara en áður að gleyma þeirri hækkun.

Svei!

Dagur 271:

Djöfulsisn hálka er þarna úti. Gangstéttirnar eru eins og skautasvell, samt er ekki svo kalt. Þetta er samsæri! Það er búið að hækka frostmarkið, það er ég viss um! Upp í svona 2°C. Ég er viss um að það er gert til að minnka áhrif hækkandi hitastigs vegna... einhvers sem við ráðum ekki við.

Það á að kenna gróðurhúsaáhrifum um þetta. Var samt ekki himininn heiður mikinn hluta sumars? Það er sem mig minni það. Nú er skýjað. Nú ættu að vera gróðurhúsaáhrif. Afhverju er þá ekki hlýrra? Kannski væri kaldara. Kannski væri jafnvel heita vatnið frosið ef skýjanna nyti ekki við.

Hver veit?

Dagur 269:



Já. Ég var að leyta að mynd sem Illugi og có höfðu sett á netið - mynd sem ég tók, og ver þessvegna sett inn á mínu nafni, þegar ég rakst á hann nafna minn hér að ofan. Ekki gerði ég mér grein fyrir þessu.

Furðulegt alveg.

Jæja, á endanum fann ég þó það sem ég leitaði að:



Guerillas in the mist!

Dagur 267:


+

=

Dagur 265:

Mmm... Ferskt loft. Mökkurinn liggur ekki yfir þar sem ég bý. Nei. En hann liggur yfir bókhlöðuna, og trúlega háskólann líka. Frábært. Dásamlegt. Bót er þó í máli: það mun vart nokkrum detta í hug að opna gluggann til að geta andað að sér fersku lofti.

Ég er ekki í stuði fyrir einhverjar frosthörkur svona snemma morguns.

Mér heyrist á fjölmiðlum að þetta sé allt hin mesta skemmtun. Hvað eru, 80 og eitthvað björgunarsveitir á staðnum? Með kannski öl, og stjörnuljós? Það verður jú að nýta hvert tækifæri sem gefst. Þeir gera ekki góðar áramótabrennur lengur.

Dagur 263:

Þá er ég búinn að setja upp litla mynd í hornið. Flott huh?
Það verður að hafa svona mynd. Ég vissi ekki einusinni að þetta væri hægt... en þessvegna var ég líka að prófa. Það verður stanslaust að fikta.

Dagur 262:

Það var svolítið kalt þarna á fimmtudaginn. Þá fór ég aðeins út, hitti furðufugla á barnum. Drakk frekar lítið. Nennti því ekki. Það er samt gott að vera með öl við hendina ef maður ætlar að spyrja undarlegra spurninga.

Já, öl, það er afsökun fyrir öllu.



Snemma beygist krókurinn.

Dagur 261:

Í gær lenti ég á ljósum: það var græna og rauða ljósið. Samtímis. veit ekki hvað það þýðir. Á ég að bíða eða á ég að fara? Samtímis? Það fer enn í taugarnar á mér hvað þetta er bjart, þetta græna ljós. Veit ekki hver meiningin er eiginlega.

Það er mikið af köttum í bænum. Þetta leitar í hlýjuna, og þess vegna er ekki óalgengt að sjá einstaka kvikindi á nýlögðum bíl. Svo er fyrir komið appelsínugula kettinum sem er alltaf í bókhlöðunni. Hann situr ofaná hitagrillinu í anddyrinu.

Fann þetta hjá Andra Hugo

Take the quiz: "Which American City Are You?"

Washington DC
You're rotten to the core. You're deeply agressive; street-level violence and big-time politics.

Frábært.

Dagur 260:



Leitaði að "260" í google, og þessi mynd kom. Þetta er, eins og allir sjá, dyr vítis. Ekki spyrja mig hvar dyrabjallan er.

Dagur 259:



Ég hata snjó. Þetta veldur því, eins og ég hef kannski áður sagt, að það verða umferðarteppur. Ljós, sem voru slæm áður, eru nú verri. Í gær ók ég yfir Gullinbrú, og það var einn bíll fastur á leið niður, og þrír á leið upp, þar af einn asni á Bens, með örugglega slicks á öllum dekkjum til að lúkka kúl. Fíflið sat fast á miðri brekku, úti á miðri götu.

Hvernig stendur annars á þessair umferð? Býr enginn innan kílómeters frá vinnustaðnum sínum hérna? Djöfuls della er það. Margir búa í Garðabæ og Hafnarfirði, sem er skiljanlegt, því þeim bæjum er betur stjórnað að öllu leyti en Reykjavík, OG fasteignaverðið er lægra.

Dagur 257:

Snjór. Eins fallegt og það er að hafa snjó, (hann felur ruslið) þá er hann kvimleiður. Það myndast hálka á vegum, sem lægsti samnefnarinn ræður ekki við, og þvælist því meira og meira fyrir æðri verum eins og mér.

Að öðru leiti gengur dagurinn sinn vanagang. Ég vakna, nauðsynlega, og fer og tékka á hvað allir hafa að segja þar - Boggi er fyrstur, því hann er með link inn á alla hina (nema frænda minn, en hann er bloggletingi eins og Þóranna), svo þarf að tékka á mogganum... sjá að ekkert hefur gerst.

Ég er samt á því að þessi kuldi gæti verið betri en hitinn sem var í sumar. Ég er bara ekki í stuði fyrir 30 stiga hita.

Dagur 255:

Heill Sesari! Eða eitthvað í þá áttina. Það held ég að sumir af þessum keisurum hafi haft það skítt. Það var alltaf verið að eitra fyrir þeim. Og til að toppa það, held ég það hafi verið slæmt að heita Septimus. Vegna þess að nafnið lýkist "septic tank" of mikið.

Septimus sagði:
"Get along; pay off the soldiers; and disregard everyone else."

Maður þarf ekki að vera Boggi til að vera fræðandi.

Dagur 253:

Þeir segja að Arafat sé dauður núna. Sem er gott fyrir hann, því ég var farinn að óttast að þeir myndu grafa hann lifandi. Sem hefði verið slæmt.

Á sínum tíma var mjög vinsælt að grafa vestu-meyjar lifandi. Það er ég viss um að það hefur verið mikið stuð að sitja yfir gröfum þeirra og hlusta á þær væla: "hleyptu mé út! Ég meinti þetta ekki! Ég skal vera góð!" í svona 2-4 daga. Menn hafa örugglega haft með sér snakk og bjór, og rætt um daginn og veginn þarna. Núna höfum við Dylan.

Já. Það var búið að moka holu fyrir Arafat kallinn löngu áður en hann var dauður. Hvað ef hann hefði verið í coma í svona 10 ár? Hefði ekki verið meiri og meiri freisting að nota gröfina undir einhvern annan?

Amma sagði mér í gær, að þetta sé ekkert nýtt. Á Siglufirði þegar hún var ung, þ.e.a.s á for-kambríum tímabilinu, þá var tekin gröf 20 árum áður en sá sem hana átti lagðist þar til hinstu hvílu. Að vísu var gæjinn sem átti gröfina og gæinn sem tók gröfina sami gæinn, svolítið sérvitur, en það er ekki hægt að segja að hann hafi verið óundirbúinn. Er þín gröf tilbúin? Ef ekki, mæli ég með að þú pantir pláss núna á garði. Það er aldrei að vita nema öll pláss verði full þegar röðin kemur að þér.

Já, það er svo praktískt að vera dauður. Fyrir þann sem er dauður. Dauðir menn hafa aldrei áhyggjur af fjármálum. Né nokkru öðru. Þessvegna eru rónar svo sniðugir. Þeir eiga engan pening, ekki einusinni fyrir eigin útför, vitandi það innst inni að það yrði ekki tekið í mál að leyfa þeim bara að rotna á Hlemmi.

Hvað er annars verið að serímóníast með þessi lík? Og því að taka sér landsvæði undir þau? Indverjarnir vita, og hafa vitað lengi að það er tóm tjara að taka land undir lík. Þeir brenna bara sín lík og dömpa svo öskunni í Ganges. Þannig fer ekkert land til spillis, og líkið hverfur aftur til náttúrunnar. Það er ég viss um að sé slíkur hlutur sem sál er sögð vera, þá hverfi hún við dauðann hvert sem verða vill. Allar þessar serímóníur eru ekki fyrir þá dauðu, heldur fyrir þá lifandi.

Ég hef talað.

Dagur 252:

Hvenar hrekkur Arafat uppaf? Er hann kannski þegar dauður? Þetta er spurningin. Hún er mikið sniðugri en allt þetta röfl um ábyrgð forstjóra olíufélaganna. Auðvitað bera þeir ábyrgð. Þeir eru forstjórarnir. Hvað halda menn eiginlega að forstjórastarfið hafi í för með sér? Að mönnum beri skilda til að sjá um að gólfin séu alltaf skúruð?

Vinur hans Steingríms var þó skemmtilegur, stóð fyrir sprengjuárásum og öðru slíku. Svo var hann alltaf með þetta asnalega höfuðfat. Ég segi "var", því þó gæinn sé kannski ekki alveg dauður í þessum skrifuðum orðum, þá held ég nú samt að þeir hafi tekið af honum húfuna þegar þeir stungu honum á spítala.

Hvað svo? Nú, þegar Arafat drefst, þá tekur við einhver litlaus karakter sem við gleymum öll um leið og hætt er að tala um hann eftir fréttir hvern dag.

Dagur 250:

Það var svo dimmt úti í gær, að ég sá ekki hvort það gerðist eitthvað eða ekki.

Dagur 249:

Það er ekkert í fréttum sem við vissum ekki fyrir. Málið er bara, að í gamla daga var það allt löglegt. Til forna, fyrir daga evrópusambandsins. Gamla feudal-gengið er bara aðeins að flaska á þessum nýju reglum.

Smá tipp: þið getir æft ykkur í að sjá hvort menn eru að ljúga með því að horfa á olíupeyjana í kassanum. (hint, það er hve merkingarbær setning.)

Sko, þegar þeir ljúga, þá annaðhvort horfa þeir á gólfið, til hliðar, eða hrukka ennið snögglega, þarna rétt yfir augabrúnunum. En bara stutt. Takið eftir því?

Kommúnismi hefur aldrei verið við lýði í hreinustu mynd. Ekki eins og Marx setti hann fram í það minnsta. Af þeirri einföldu ástæðu, að það er bara gjörsamlega ómögulegt. Besta nálgun er framin á Kúbu. Þar er þvílík paradís á jörð, að menn eru tilbúnir til að skella sér í 100 kílómetra sundsprett yfir haf fullt af barrakúdum, hákörlum og hvölum til að sleppa þaðan.

Hér var líka svolítið nálægt því. Samt vorum við eiginlega aðeins of mikið undir lénsræði til að flokkast sem algerir kommar. Við vorum alltaf meira svona fasistar. Síðasta kommúníska hreyfing inni á þingi var þegar Davíð lagði fram fjölmiðlafrumvarpið.

Hver er svo munurinn á lénsræði og fasisma?

Undir fasisma gætu stórfyrirtæki þurft að fara að lögum - en bara ef fasisminn er kallaður "sósíal-demókratismi". Ef það er þjóðernis-sósíalismi, þá er það ekkert gefið.

Dagur 248:

Oft þegar ég er að skoða fréttirnar á textavarpinu, birtist mér athyglisvert tilboð fyrir neðan:

Langar þig í kettling?

Auðvitað! Hvern langar ekki í kettling? Svo ég skoða þetta. Þá birtist mér nokkuð undarlegt:

Anna gæludýr; seld og gefin.

Merkilegt. Hvernig er þessi Anna gæludýr? Hvernig er hægt að bæði gefa hana og selja? Bítur hún ef ég klappa henni öfugt? Hvernig hugsar maður um hana? Er Önnu gæludýri nóg að vera í kassa í þvottahúsinu, eða vill hún frekar sofa uppi í rúmi? Hvað borðar Anna gæludýr?

Nú er Anna gæludýr búin að vera til sölu/gefins í meira en ár. Sem fær mig til að velta fyrir mér hvort hún sé ekki of hátt verðlögð, jafnvel gefins. Bráðlega fer hún að verða of gömul, og þá vill hana enginn.

Það vill enginn svo gamalt dýr að ekkert sé eftir annað en að lóga því. Það grunar mig að lyggi fyrir Önnu gæludýri.

Dagur 247:



Arafat er að fara að hrökkva uppaf.



Fidel Castro er fallinn... en hann stóð upp aftur.

Dagur 246:

Dagur 245:

Í dag er allt á seyði, en samt ekkert. Fossetakosningar í USA, koma okkur hér lítið við, þar sem báðir gaurarnir eru með cirka sömu skoðun á utanríkismálum.

Stríð í Írak, kemur okkur ekkert við, því við eigum engin viðskifti við það land. Olía, gæti einhver sagt, ég segi á móti: okkar olía kemur úr Norðursjó, frá Noregi, og hugsanlega Rússlandi. Fú!

Samráð á olíumarkaði innanlands... við vissum það. Þessvegan komust Irwing gæjarnir ekki að. Ríkið hjálpaði olíufélögunum að svindla á okkur. Afhverju er ekki ríkið kært fyrir að hjálpa glæponum?

Svo er þetta eldgos. Það sést ekki frá borg óttans, og áhrifa þess verður hér lítt vart, nema ef vera skildi að Egilstaðabúar hanga hér deginum lengur sökum þess, sem er ekki nema gott fyrir efnahag borgarinnar.

Allt þetta dregur athyglina frá gömlu þvældu dægurmálunum: brottflutningur bænda, (blah blah blah bleh), óánægja stéttar X með kaup og kjör, verðbólga (eigum við að hafa áhyggjur af henni? Afhverju?) Stríð í Ísrael (! hvernig í helvíti kemur það okkur við? OKKUR!?! Það er ekki eins og þetta fari fram í breiðholtinu!) og að sjálfsögðu: hækka verður skattana til þess að standa í einhverju verkefni sem lítil prósenta fólks sem enginn sem ég þekki þekkir geti staðið í einhverju sem ég hef engan áhuga á.

Fjör.

Dagur 244:

Það er dimmt og það rignir.

Dagur 243:

Ég eiginlega nenni þessu ekki. Sorrý.

Dagur 242:



Er bíllinn þinn tilbúinn fyrir veturinn? Var að keyra systrum mínum í burtu áðan, og þá olli það smá-veseni að afturhlerinn var frosinn fastur. Svo þegar þiðnaði, þá opnaðist hann af sjálfu sér. Sem betur fer gerðist það þegar bíllinn var kyrrstæður, annars væri ég nú kannski búinn að týna varadekkinu mínu.

Hvað er ég annnars að gera á jeppa? Mig langaði aldrei sérstaklega í jeppa. Jæja... kannski verður það Bens næst. Þó ég efist um það. Bens höfðar ekki mjög til mín. En það gera jeppar ekki heldur, og hverju ek ég? Svo nenni ég ekki að kaupa annan. Það er vesen.

Hérna, skemmtið ykkur: 50.000 orð takk.

Dagur 241:

Rakst á þetta: heimasíða Helga Hó. Eða þannig.

Af einhverjum orsökum náði ég stöð 2 í gær. Mikil heppni, hugsaði ég, og gerði þessvegna lítið annað en að glápa í allt gærhvöld, fram á nótt. Aðeins eitt skyggði á ánægju mína, og það er að systur mínar voru allan tímann nauðandi í mér að setja á hina og þessa stöð. Sem er mjög pirrandi.

Ekkert finnst systrum mínum betra sjónvarpsefni en svona þættir þar sem fólk er með sófann inni í miðri stofu, svona til að geta gengið umhverfis hann, og svona hláturs-sándtrakki. Bölvað rusl, álít ég.

Afhverju getur þetta pakk ekki gist hjá frændfólkinu?

Ég geri ráð fyrir að friður komi á þegar stöð 2 ruglast aftur. Enn kyrrast svo til þegar pakkið neyðist til að fara heim 3 dögum fyrr en áætlað var. Haha!

Dagur 240:

Systur mínar eru komnar í heimsókn. Þær hanga yfir sjónvarpinu þegar ég kem heim býst ég við. Þær gera það heima þegar þær eru þar. Munurinn er bara að popptíví næst ekki í eyjum. Önnur er síröflandi um að fara á söbvey, hin... hin steinheldur kjafti. Jæja. Þórgunnur er alltaf að tala um inneignir. Eitthvað verða þær að tala um, býst ég við. Ef ekki inneignir, þá söbvey.

Það er hlýrra í dag. Enda sá ég köttinn hvergi þegar ég kom hingað.

Dagur 239:

Amma gamla er ekki mikið fyrir nútímann. Hún er til dæmis alltaf að nöldra yfir matarræðinu nú til dags. Ég held hún horfi til fortíðar með miklum söknuði. Sem ég get aldrei skilið. Amma fílaði heiminn eins og hann var fyrir stríð.

Fyrir stríð var kaldara á Íslandi en er núorðið. Þá voru hús ekki eins hlý, og maturinn var verri. Ó já. Maturinn var oft farinn að súrna, og þótti enn nýr. Reyndar þótti matur nýr þar til búið var að renna honum í gegnum meltingarfærin.

"Það var ekki til mataereitrun!" segir amma með áherzlu alltaf þegar hún mynnist gömlu daganna. Ég veit. Í gamla daga herjaði undarlegur en jafn-óþægilegur, stundum banvænn sjúkdómur oft á fólk: Innatökur.

Já. Í gamla daga var mjólk allri steypt saman í stórt ker, og úr þessu var drukkið, þartil stöffið var fyrir löngu orðið seigfljótandi. Ekkert mál, sagði liðið, á meðan það blandaði smá vatni útí til að hægt væri að drekkja þá leðju sem mjólkin var orðin.

Í gamla daga var fólk nægjusamara, segir amma. Í gamla daga nægði fólki alveg að dvelja í hulda og óþef inni í moldarkofa. Því nægði að borða myglaðan mat. (Samt svalt fólk einusinni frekar en að borða síld... skrítið. Merkileg þessi nægjusemi þarna í gamla daga. Úldið kjöt er ætt, en eki ný síld?)

Eftir því sem ég hlusta meira á ömmu þusa um hina dásamlegu gömlu daga, þeim mun ánægðari er ég að hafa ekki fæðst fyrr. Fyrir ekki nema hálfri öld var Ísland helvíti á jörð miðað við hvernig það er nú. Og þar áður var það verra. Og þessar framfarir getum við þakkað Bretum og Ameríkönum. Ekki hefðu þeir sem hér réðu látið sér detta í hug að bæta ástandið sjálfviljugir. En þannig hefur það alltaf verið. Umbætur verða aldrei viljandi hér á landi.

Hugsið til Norður-Kóreu. Þannig var Ísland fyrir 100 árum.

Dagur 238:

Það er svo kalt í dag að þið verðið trúlega að þýða allt sem ég segi.

Dagur 237:

Það er kalt, og það þýðir að appelsínuguli kötturinn á eftir að sjást oftar.

Dagur 236:

Haf verið að elda mikið af skinku undanfarið, og skola henni niður með maltöli. Víking maltöli - mér verður bumbult af venjulegu malti, veit ekki afhverju. Það veldur því að ég er í miklu jólaskapi eftir mat. Á einhver jólatré sem ég get sett upp?

Dagur 235:

Fann Þetta í gær. Afar athyglisvert. Allan tímann hugsaði ég: Hvaða geðsjúklingur gerir svona. Svarið blasti við: þessi geðsjúklingur. Jæja.

Í gær kláraðist kókómjólkurduftið. Sem var slæmt. En ég var ekki í stuði til að örvænta. Nei, ekki ég. Ég tók mig til, og gramsaði uppi í skáp eftir efnum sem hægt væri að nota í staðinn fyrir kókómjólkurduft. Fann kakó, tvær gerðir. Nei, þrjár, en ég áræddi aðeins að nota tvær. Blandaði einni skeið af púðursykri samanvið, og einni af instant-kaffi. Bara uppá kikkið.

Svo setti ég blönduna í hristarann, og hristi aðeins. Blandan ókst að rúmmáli um 1/3, og gaus upp þegar ég opnaði hristarann, og flæddi í gífurlegum straumi um allt borð. Náði að fylla glasið engu að síður, en var samt kominn með litla útgáfu af Þingvallavatni uppi á borði. Ekkert mál. Verst ég á engan kött til að redda svona hlutum. Fíla kettir ekki annars kókómjólk?

Þetta sull hjá mér bragðaðist furðu vel. það var milt, sem verður að teljast undarlegt. Ég hef aldrei áður búið til neitt matarkyns sem var milt á bragðið.

Dagur 234:
Eruð þið á Listanum?

Þar eru ýmsir nafnmerkir menn, eins og til dæmis hann Dabbi rolla. Hver þekki hann ekki? Þið ættuð að minnsta kosti að geta ímyndað ykkur hvernig hann lítur út. Haukur Guðmundsson er á listanum. Ég þekki einn slíkan. Hann býr í USA.

Ég get ekki beðið eftir að gæinn sem birti þetta verði kærður og settur í steininn, eins og þjóðernisöfgamaðurinn þarna um árið. Það var brandari. Og fólk sagði, úr hæstu upphæðum eftir að hafa heyrt um það sem hann gerði: "Sem betur fer eru ekki allir á sömu skoðun, en því miður eru ekki allir á sömu skoðun en við." Ekki sagði hann neitt þessu líkt. Hann sagði að vissir aðilar væru honum óæðri. Hann var aldrei í mótsögn við sjálfan sig í sínum skoðunum, sem gerir hann gáfulegri en allt þetta lið sem vildi hann í steininn.

Nú er kominn þessi gæi, með þennan lista sinn, og allt í einu er vandamálið ekki lengur að dópdílerar og rukkarar vaði um með ofbeldi, heldur er vandinn að einhver dirfðist að segja hvað allir þessir dílerar og ofbeldismenn heita. Þvílíkt gífurlegt mein!

Dagur 233:

Það er fullt af allskyns drasli í sjónvarpinu. Margt af því þunn þvæla sem ég mun gleyma er það hverfur af skjánum - mest af því þessi tónlistarmyndbönd full af negrum í of stórum fötum segjandi "Ugh, Je, aha" og kallandi það söng - sumt eitthvað sem lifir í minningunni að minnsta kost þar til á morgun.

Álpaðist til að glápa á einhverja dellu á RÚV í gær. Kelling með ljóta hárkollu stökk yfir bar á meðan önnur kelling skaut nokkur glös. Svo komu nokkur samtöl sem voru þess eðlis að ég dáðist að leikurunum fyrir að geta haldið andlitinu á meðan þeir fóru með rulluna sína. Allt á sama leveli og "Get Smart" hér um daginn. Bara tók sig alvarlega.

Skjár einn bauð upp á CSI. CSI eru miklir snilldar þættir. Fullt af innyflum, mótorpörtum og drasli, allt sýnt innan frá, stundum bara uppá lúkkið. Nei, nær alltaf bara uppá lúkkið. Það er frábært hvernig þeir framkvæma DNA rannsóknir á 5 mínútum. Svo er alltaf þetta myrkur. þeir fara af þessum mjög svo bjarta og skemmtilega vettvangi, og inná the gothic-horror lab of doom. Það sér ekki handa skil á rannsóknarstofunni, svo þeir verða að nota vasaljós. Svo er rauðhærði kallinn alveg drepfyndinn. Hann gengur upp að hinum grunaða, og hvíslar að honum "I'm gonna bring you down, punk, because you are evil, and pondscum, and you must be locked away from here to eternity." Og ég sem hélt að Dirty Harry hljómaði geðveikislega.

Trúarstöðin byður að vanda uppá það sama:
Fórnarlamb: "Svo fann ég guð í hjarta mér."
Kynnir: "Já, og ésú?"
F: "Og svo fór ég að hætta að dópa, því nú er ésú í hjarta mínu."
K: "Og nú ertu glaður fyrir vilja drottins?"
F: "Og svo keypti ég mér konu og íbúð."
K: "Fyrir peninginn sem drottinn í upphæðum lét þig fá."

og svo frv ad nauseam.

Dagur 232:

Er smám saman að verða kominn inní Reykvízka umferðarmenningu. Það tók mig meira en ár bara að hætta að gefa stefnuljós svo fíflin vita ekki lengur hvað ég ætla að gera, og geta ekki gert neitt við því! Hah!

Hef smám saman verið að komast uppá lag með að svína á fólk. Hef samt ekki náð því að gefa liðinu fingurinn eftir að ég svína á það. Næsta skref yrði að stoppa úti á miðri götu, og taka mér smá tíma til að íhuga pínulítið á meðan ég tek uppí eða skila af mér farþegum - alveg eins og strætó. Keyra svo yfir á rauðu.

Það auðveldar mér þetta mikið, að ég hef aldrei horft neitt á umferðarskilti, né skift mér mikið af því hvar þau eru.

Það er hinsvegar eitt við Reykvízka umferð sem ég er ekki alveg sáttur við: ef ég ætlaði að falla í hópinn, yrði ég að hægja svo mikið á mér áður en ég fer yfir hraðahindranir. Af hverju? Ég er enn að vonast til að stökkva á einni - stökkva, ekki detta niður af henni einsog þarna í Hafnarfirði.

Dagur 231:

Rakst á þetta: http://mbl.is/mm/frettir/erlent/frett.html?nid=1107952

Bannað að framleiða Hitler? Hmm... hugsa ég, af hverju? Svo kemst ég að því að það má ekki framleiða spilakassa, og nefna þá "Hitler". Sem er alveg jafn skrýtið. Þessi Hitler er kominn í þá mjög athyglisverðu stöðu, að vera álitinn Guð.

Lof mér að útskýra:

Einungis það að nefna nafn hans fær fullt af fólki í útlöndum (og kannski fáeina veiklaða einstaklinga hér) til að skjálfa á beinunum. Þó hann sé búinn að vera dauður í mörg ár. Já, það hafa nefnilega liðið fáein ár síðan 1945. Svona 2 eða 3 amk.

Guðlegt, það segi ég. Fólk trúir á hann, líkt og grikkir trúðu á Hades. Það hlýtur að koma að því að einhver stofnar svona Hitler-költ í kringum hann. Næg er hysterían. Ennþá.

Ég persónulega er mótfallinn því að óttast löngu látna menn.

Dagur 230:

Það er kalt, það er rok, það er ... amk ekki rigning.

Einhverjum í borginni er voðalega vel við grænu ljósin. Einhver háttsettur. Þau eru alveg ótrúlega björt núna, eins og þau séu ætluð sem viti svo menn villist ekki af leið, heldur haldi sig á gangstéttinni þar sem þeir eiga að keyra.

Þetta er blindandi. Hvað ef einhver hleypur yfir á grænu? Þá sést hann ekki. Hefur einhver hugsað út í það? Sennilega ekki. Reyndar sést fátt annað í myrkrinu en þessi ljós. Bíll gæti hafa bilað þarna, og þá sér enginn hann, og þá verður slys.

Þetta er samsæri. Til að valda slysum. Því ríkið græðir á slysum. Það er hagvöxtur.

Dagur 229:

Lenti næstum í árekstri áðan. Það var gaman. Er enn í góðu skapi eftir adrenalínkikkið. Ég held að ég væri örugglega ánægðari ef ég hefði lent í árekstri. Ég man að minnsta kost ekki eftir að hafa komist í vont skap eftir árekstur. Þetta er gaman. Vissulega.

Ég tek hinsvegar eftir að ekki eru allir á því að það sé gott að lenda í árekstri. Nei. Allir aðrir verða voða fúlir við þetta. Hvað sem veldur. Gæti verið eignatjónið, gæti verið hækkunin sem þetta veldur á iðgjaldinu.

En ég, ég er ánægður.

Það er bara eitt tilfelli sem ég hálf-sé eftir. Þá jós ég grjóti yfir einhverja stelpu hér á planinu fyrir framan háskólann. Það var vissulega mjög fyndið, og mjög óvart, og ég hló alla leiðina heim, en ég hugsa líka að hún hafi ekki verið mjög ánægð þann dag. Ég myndi gefa henni ís ef ég hitti hana aftur.

Dagur 228:

Það eru 2 kjaftaþættir í sjónvarpinu á sunnudögum: Egill, og þessi þarna á skjá einum. Var að flaka á milli þeirra áðan. Það vakti spurningar eins og:

Afhverju er Egill að tala við Ingibjörgu S? Er hún ekki bara nóboddý núna? Væri ekki vitrænna að tala við Helga Hó?

Afhverju er verið að röfla um Georg Bush, og afhverju er öllum svo hrikalega illa við hann?

Afhverju er það álitin gífurleg snilld að spyrja Charlton Heston afhverju ofbeldi er beitt í USA? Ég fæ ekki séð hvernig hann á að vita eitthvað um það. Það er eins og að yfirheyra mömmu Bogga um hvaða félagslegu þættir fá fólk til að misnota eiturlyf.

Afhverju er alltaf verið að hrista Siv Friðleifs framaní okkur? Vita þessir bósóar ekki að hún missti allt sexappíl skömmu eftir að hún komst í embætti?

Hvað er málið með skattaumræðu? Afhverju er alltaf fyrst byrjað að röfla um að við þurfum að hafa háa skatta til að velferðarkerfið hrynji ekki? Vita þessur asnar ekki að 80-90% af skattfé fer í eitthvað allt allt annað en velferðarkerfið?

1%??? Það er verið að ræða um 1% skattalækkun! Gah! Ég vil amk 5% lækkun! Einhversstaðar. Það skiftir engu hvar, það er til góða hvar sem er.

Dagur 227:

Jæja. Loksins loksins. Nú getiði öll farið að borga mér. Hvort sem þið kærið ykkur um eða ekki. Eina skilyrðið er að þið eigið síma. Hah! Gleði.

Sé hvernig þetta gengur um áramótin, eða uppúr áramótum. Það er alltaf svoleiðis - þegar það er ekki í júní-júlí, þ.e.a.s.

Mig grunar samt að ég geti ekki alveg lifað á þessu. Ekki enn, amk.

Dagur 226:

Það er á upplýsingatöflunni niðrí aðabyggingu alveg agalega krípí auglýsing:

Það er mynd af stelpu, sem situr á gangstétt agalega fíld á svip, haldandi á einhverju unidentified loðdýri, og undir stendur eitthvað í líkingu við:
"Hæ, ég er XX stelpa, og mér leiðist svo mikið að ég var að pæla í að fá einhvern sem er tvöfalt eldri en ég til að hafa ofanaf fyrir mér svona 2 í viku."

Gaman. Þetta er verkefni fyrir einhvern sem þolir að umgangast leiða smástelpu til lengri tíma. Hver nennir því?

Annars hef ég verið að velta fyrir mér hvenær þetta blessaða kvenfólk eiginlega kemst til vits og ára. Eftir þrítugt hugsa ég. Það er ekki talandi við þetta pakk fyrr en þá. Það er amk mín reynzla.

Dagur 225:

Kókómjólk er mjög merkilegt fyrirbæri. Það er, í rauninni, eitthvað duft, sem maður fær út í búð, því það er ekki gott bragð af mjólkinni. Stundum er mjólkin fín alveg ein og sér, mjög svalandi og góð, en, það er munur á milli ferna. Svo er líka þannig með öll matvæli, að það fer að slá í þau eftir vissan tíma. Þegar það er farið að slá aðeins í mjólk, er gott að eiga svona kókómjólkurduft.

Hér áður fyrr, til forna, þegar maður var ungur að árum enn, ekki enn kominn með skorpulifur og gikt, nokkra mismunandi hjartakvilla og malaríu, þá blandaði maður meiri kókómjólk en nú. Það var alveg ofsalega gaman að landa kókómjólk. Það var fjör að sökkva heilu fjöllunum af dufti í mjólkina.

Í þá daga drakk maður yfirleitt leðju með súkkulaðibragði. Núna kann maður sér hóf. Nú er það ekki lengur leðja. Nú er það sannarlega kókómjólk. Það er betra svoleiðis, ég er á því.

Samt er best að hafa nóg af dufti í mjólkinni, því annars er það bara enn eitt dularfullt aukabragð.

Dagur 224:

Rússarnir eru enn á landgrunninu. Kannski verða þeir nógu lengi þarna til að eitthvað bili -það er jú bara spurning um tíma- og austfyrðir verði geislavirkir. Yrði það ekki dásamlegt?

Já, þá held ég að málið yrði að fara til austfjarða, og verða geislavirkur, því eins og allir vita, þá breytist maður í ofurhetju ef maður verður geislavirkur. Annaðhvort það, eða maður fær hvítblæði og deyr. En þá, haldiði að þið munið lifa að eilífu?

Það breytir nefnilega engu hvort þið deyið í næstu viku eða eftir 10 ár, þið verðið öll jafn-dauð fyrir því.

Dagur 223:


Rakst á þetta. Voða gaman. Risaeðla.

Dagur 222:

Ég er hæfilega dofinn, og finnst þessvegna ekkert um daginn í dag. Sem er hið besta mál.

Var að glápa á James Bond í gær. Þetta var slappasta mynd sem ég hef séð um hann til þessa. Það leið hálftími þar til plottið byrjaði, svo leið annar hálftími þartil eitthvað sprakk í loft upp, og svo leið hálftími þartil eitthvað meira sprakk í loft upp.

Meira að segja Man from UNCLE var betri.

Ég er ekki sáttur nema eitthvað springi í loft upp áður en kredit-listinn byrjar.

Dagur 221:

Ég brenndi mig á tungunni á föstudaginn. Drakk alltof heitt kaffi. Það veldur því, að ég finn ekki eins mikið sætt bragð. Sem aftur veldur því, að ýmsir hlutir bragðast... öðruvísi. Ekki líkt diet- útgáfunni af neinu samt, bara öðruvísi.

Sykur er notaður til að fela óbragð, í sumum tilfellum. var að borða í gær einhverja köku sem amma kom með úr bakaríinu, eða bónus, eða einhversstaðar frá. Úr smjördeigi. Í innihaldslýsingunni er mynnst aðeins á eplamauk, en venjulega er svo miklum sykri dælt yfir það að maður finnur ekki bragðið. Áferðin er andstyggileg, en bragðið hverfur vel.

Málið er, að þar sem ég fann illa bragðið af öllum þessum sykri, fann ég þeim mun betur bragðið af smjördeiginu og þessu eplamauki. Og ég skal segja ykkur, það var ekki gott. Það var hreinlega vont. Það var á bragðið eins og eitthvað síðan í fyrra.

Kók er svo allt annað mál. Diet kók er og verður púra viðbjóður, vegna þess að það er í því þetta nútra-sweet, eða aspartam, eða sakkarín, eða hvaða djöfull það er sem er í þessu.

"Saccarine is the sweetener found in Sweet&Low and Tab. It's about 150 times sweeter than table sugar by weight. The FDA debated banning saccarine in the late 1980's after it found that injecting huge quantities of saccarine directly into the bladder of rats tended to increase the rate of bladder cancer. (The same amount of sugar would have killed the rat.)"

"It has been reported in several papers that the Aspartame in diet soda breaks down into formaldehyde if stored in "hot" temperatures. Formaldehyde is a very toxic chemical that can cause cancer, birth defects, and it has been suggested that it may be a causative factor in the Gulf War Syndrome, as well as Alzheimers and senility."

Þetta eru einhver ensím... Og þau freyða undarlega, og bragðast einsog... einsog eitthvað sem maður ætti ekki að láta ofaní sig. Plast eða eitthvað.

Allavega, kók bragðast eins og kók. Það er vegna þess að bragðefnin í kóki eru koffein og... eitthvað annað.

"What happens when you overdose?
From Desk Reference to the Diagnostic Criteria from DSM-3-R (American Psychiatric Association, 1987):
Caffeine-Induced Organic Mental Disorder 305.90 Caffeine Intoxication
Recent consumption of caffeine, usually in excess of 250 mg.
At least five of the following signs:
restlessness
nervousness
excitement
insomnia
flushed face
diuresis
gastrointestinal disturbance
muscle twitching
rambling flow of thought and speech
tachycardia or cardiac arrhythmia
periods of inexhaustibility
psychomotor agitation
Not due to any physical or other mental disorder, such as an Anxiety Disorder.
Basically, overdosing on caffeine will probably be very very unpleasant but not kill or deliver permanent damage. However, People do die from it.
Toxic dose
The LD_50 of caffeine (that is the lethal dosage reported to kill 50% of the population) is estimated at 10 grams for oral administration. As it is usually the case, lethal dosage varies from individual to individual according to weight. Ingestion of 150mg/kg of caffeine seems to be the LD_50 for all people. That is, people weighting 50 kilos have an LD_50 of approx. 7.5 grams, people weighting 80 kilos have an LD_50 of about 12 grams.
In cups of coffee the LD_50 varies from 50 to 200 cups of coffee or about 50 vivarins (200mg each).
One exceptional case documents survival after ingesting 24 grams. The minimum lethal dose ever reported was 3.2 grams intravenously, this does not represent the oral MLD (minimum lethal dose).
In small children ingestion of 35 mg/kg can lead to moderate toxicity. The amount of caffeine in an average cup of coffee is 50 - 200 mg. Infants metabolize caffeine very slowly.

Symptoms
Acute caffeine poisoning gives early symptoms of anorexia, tremor, and restlessness. Followed by nausea, vomiting, tachycardia, and confusion. Serious intoxication may cause delirium, seizures, supraventricular and ventricular tachyarrhythmias, hypokalemia, and hyperglycemia.
Chronic high-dose caffeine intake can lead to nervousness, irritability, anxiety, tremulousness, muscle twitching, insomnia, palpitations and hyperreflexia. For blood testing, cross-reaction with theophylline assays will detect toxic amounts. (Method IA) Blood concentration of 1-10 mg/L is normal in coffee drinkers, while 80 mg/L has been associated with death.
Treatment
Emergency Measures
Maintain the airway and assist ventilation. (See Appendix A)
Treat seizures & hypotension if they occur.
Hypokalemia usually goes away by itself.
Monitor Vital Signs."

(http://coffeefaq.com/caffaq.html)

Já. Og ekki bara það, heldur verkjar mig ferlega undan þessu ennþá. Það er brunasár þarna, og það er ljótt.

Dagur 220:

Þessi dagur byrjaði of snemma. Allt of snemma. Það er varla að ég nenni að vaka allan daginn ef fer sem horfir. Það rigndi stórlega of mikið á mig. Það hefur maður uppúr því að vera að þvælast á heiðum. Maður ætti aldrei að þvælast um uppi á heiði fyrir hádegi.



Í dag er ég góður.

Dagur 219:

Fyrsta lestarslys íslandssögunnar varð núna fyrir skömmu. Ekki það að það hafi ekki verið lest hér áður. Það var þessi sem var alltaf geymd á bryggjunni fyrir framan kolaportið. Hún olli þó engum slysum á meðan hún var í notkun. Þetta finnst mér afskaplega merkilegt. En samt ekki. Það var ekki lest á íslandi á síðustu öld í nema smá stund. Og hún hafði enga aðra lest til að rekast á. Svo var fólk örugglega skíthrætt við hana, og hélt sér í góðri fjarlægð frá henni, svo það yrði örugglega ekki undir henni. Það er því kannski ekki svo skrýtið að ekki hafi orðið slys.

Svo komu fleiri lestir núna, allar á sama sporinu. Það er kannski ekki að undra að það hafi orðið slys. Það var bara spurning um tíma býst ég við. Ef það hefði bara verið ein lest, þá eru menn svo lítið bangnir nú til dags við tæknina, að það hefði sennilega verið bara spurning um tíma hvenar einhver léti keyra á sig.

En í millitímanum, þá voru engar lestir. Maður getur ekki meitt sig á einhverju sem er ekki til staðar, er það? Til að það kvikni í útfrá uppþvottavélinni þinni þarftu að eiga uppþvottavél. Ekki satt?

Dagur 218:

Er það fugl, er það flugvél?

Nei! Þetta er nýja ofurhetjan: Sauðkindarmaðurinn! Og það vill bara svo til að hann er á lofti í agnablikinu. Var bitinn af geislavirkri sauðkind, og hefur alla þá krafta sem venjuleg sauðkind hefur!

1. Getur jarmað illilega!
2. Jórtrar!
3. Lætur keyra á sig í tíma og ótíma!
4: veit alltaf hvar er mest logn!

Enginn glæpamaður er óhultur fyrir þessari miklu nýju hetju!

Dagur 217:

Ég nenni ekki að tjá mig í dag.

Dagur 216:

Veturinn læðist yfir landið, hægt en örugglega. Fiðrildin eru samt ekki farin, ekki alveg strax. Köngulærnar giska ég á að muni svelta. Stórar eru þær og feitar, kannski hafa þær nægan forða. Kannski eru pöddur á stangli innan dyra fyrir þær.

Tréin halda áfram að hrynja. Hafa verið að hrynja síðan í ágúst. Þau gefa af sér minnst kíló af sprekum á dag, samt sér ekki á þeim að neitt vanti.

Vindinn hefur lægt. Það var gott. En það kólnar. Og rignir meira. Og það dimmir.

Dagur 215:

Það var rok í gær, það er rok í dag. Mikið rok. Svo mikið, að brátt fara leðurblökur að berast hingað frá suðlægum löndum. Svo munu þær allar svelta, því eins og við öll vitum lifa þessi kvikindi á ávöxtum og pöddum sem eru af skornum skammti hér á skerinu.

Svo var ég að horfa á fréttir í gær, eins og stundum. Fréttir eru oft merkilegar, ekki endilega fyrir það sem er sagt, heldur oftar fyrir það sem er ekki sagt. Ég var nefnilega að horfa á frétt frá Ísrael, en slíkar fréttir tröllríða okkur hvern dag, í svo miklu magni að maður verður dofinn fyrir þeim og hættir að taka eftir. Stundum þó kemur eitthvað sem grípur athyglina:

Þeir voru með myndir, teknar úr mikilli hæð, af nokkrum gaurum að bera eitthvað langt. Þeir hlupu með þetta langa, og fóru með það um borð í sendibíl sem var greinilega merktur UN.

Ísraelar vilja meina að þar hafi verið á ferð skæruliðar, og þetta langa hafi verið eldflaugabyssa. Svo segir UN, að svona eldflaugar séu 30-50 kíló, og enginn nema kannski Hjalti úrsus geti hlaupið svona með þær, og þetta á myndinni sé örugglega burðarrúm. Sem er ekkert ólíklegt.

Ísraelar segja hinsvegar, að svona rakettubyssur séu til í mörgum gerðum, allt niður í 12 kíló.

En er það rétt? Ég tékkaði á þessu
þessu og þessu. Það er rétt. Meira að segja stórar eldflaugabyssur eins og á myndinni eru ekki endilega svo þungar.

Einhverjar spurningar? Ég hef eina: hvernig hafa þessir gaurar alltaf efni á öllum þessum eldflaugum sem þeir eru með, burtséð frá því hvort þetta er eldflaug eða eitthvað annað sem er á einmitt þessari mynd?

Hvað framleiða þessir palestínuarabar eiginlega? Eða eru þeir bara svona rosalega naskir að spara? Ef svo, afhverju gera þeir ekki eins og ég, og reyna að eignast heiminn?



Svona hlutir eru ekkert ódýrir.

Dagur 214:



Ég held ég hugsi bara um þetta út árið.

Í vikunni þurfti ég að labba nærri 30 kílómetra. Já. Ca. 12 á fimmtudaginn, aðra 12 á föstudaginn, og u.þ.b 6 í gær. Af hverju? Bíllinn nennti ekki í gang. Sem er skrýtið. Hann var og er ekki bilaður. Hann fór í gang áðan. Afhverju ekki á fimmtudaginn? Nennti hann ekki að fara þetta eða hvað? Stundum velti ég því fyrir mér...

Mig verkjaði í liðina í gær. Gekk of langt. Og ég er ekki bara að segja þetta. Ég fann það að ég bókstaflega gekk of langt. Ég er vanur smá labbi, en ekki 30km á innan við viku, og ekki svona hratt heldur.

Slæmt mál. Hinsvegar veit ég nú að ég er við mjög góða heilsu, sem er gott.

Dagur 213:

Októberfest. Fékk mér nokkra bjóra, og fór svo. Náði mér svo í einn í Ölveri á leiðinni heim. talaði við einhvern náunga, og hann sagði mér hvernig ég gæti þekkt ofskynjunarsveppi.

Það var allt of margt fólk þarna.

Dagur 212:

Gekk upp Baldursgötu í gær. Sá húsið sem ég bjó einusinni í, og hugsaði með mér: Þarna bjó ég fyrir 20 árum eða svo. Þá skaut strax upp í kollinn annarri hugsun: 20 ár? Hve gamall er ég eiginlega orðinn?

Já. Fyrir 20 árum. Man voða lítið eftir þeim tíma. Þá var miklu fínna að drekka bjór, því hann var bannaður. Þá stunduðu venjulegir menn ekki viðskifti með hlutabréf, þessvegna voru allir ríku kallarnir aðeins fátækari en þeir eru nú. Hafskipsmálið var fyrir 20 árum. Það var þegar fyrirtæki sem gekk ágætlega var skyndilega sett á hausinn af ríkinu. Þá kostaði bensínið 50 krónur lítrinn. Sem framreiknað miðað við núverandi gengi er 500 kall. Þá var Kringlan ekki til. Þá var ekkert sjónvarp á fimmtudögum. Þá voru íslensk leikrit í sjónvarpinu í hverri viku. (Þið munið eftir þeim? Close up af andliti, í fílu, þyljandi upp einhverjar bölbænir... Oj, Oj Oj!)

Nú, er enn nokkuð fínt að drkka bjór, enda er hann svo dýr. Nú stunda margir viðskifti með hlutabréf, þessvegna eru ríku kallarnir í dag miklu ríkari en í gamla daga. Meira að segja ég er ríkari en í gamla daga. Nú eru stórfyrirtæki búin að sýna það og sanna að þau eru betri en ríkið, og eru smátt og smátt að taka yfir verksvið þess, með miklum bölbænum frá ríkinu. Nú kostar bensínið 100 kall lítrinn, sem reiknað aftur miðað við gengi yrði tíkall. Nú er komin kringla, og smáralind, og fullt af minni eftirhermum. Nú er sjónvarp langt fram á nótt, alla daga. Nú eru íslenskir þætti í hverri viku. (Svínasúpan. Menn hlaupandi um alsberir. Oj, Oj, Oj... OK, eitt hefir versnað... ég viðurkenni það.)

Hvernig ætli hlutirnir verði eftir 20 ár? Ég spái:

Það verður ekki lengur fínt að drekka bjór, hann fæst of ódýrt úti í búð, líkt og mjólk. Hlutabréfaviðskifti munu halda áfram, og ég mun (vonandi) geta lifað af því sem ég hyggst eiga þá. Stórfyrirtæki taka algerlega við af ríkinu, en halda því uppi á punt, og láta sem það hafi valdið svo það móðgist ekki eins og einhver illa upp alinn krakki. Bensínið mun verða úrelt, en samt selt þeim sem aka enn um á gömlu landcrusherunum og Hondunum. Það giska ég á að muni þá kosta 500 kall, afturreiknað 200 kall lítrinn. Vetni mun trúlega vera að fara á þetta 100-150 kall. Það munu verða komnir verzlunarklasar í öll bæjarlög. Sjónvarpað verður alvöru dagskrá allan sólarhringinn, ekki bara tónlistarmyndböndum. Það munu halda áfram að vera íslenskir þættir í hverri viku. Við getum aðeins vonað að þeir innihaldi alsbert kvenfólk hlaupandi um.

Tékkum á þessu.

Dagur 211:

Ég er í einhverju óstuði. Hvað er hægt að gera í dag? Fátt. Glápa á tívið, reyna að skrifa ritgerð... það á eftir að verða skrautlegt. Merkilegt annars með þessar ritgerðir. Mig grunar alltaf að maður fái mínus stig fyrir að hafa þær skemmtilegar. Jafnvel þegar það er ekki á kostnað efnisins. Það er svona grunur síðan úr framhaldsskóla.

Það væri jafnvel helvíti sniðug hugmynd að leggjast bara niður og gera ekkert.

Veit ekki, veit ekki...

Dagur 210:



Þetta er mynd dagsins. Hún hefur ekkert með daginn að gera annað en að vera mynd dagsins.

Sá um daginn undarlega íþrótt í sjónvarpinu. Þetta var einskonar demolition-derby á hjólastólum. Já, það voru örugglega 20 manns á parketlögðu gólfi, og þeir voru allir á hjólastólum, og voru að klessa hver á annan á handahófskenndan hátt. Afar sérstakt. Hef ekki séð svona áður.

Það eru sko ólympíuleikar fatlaðra. Hvar annarsstaðar sér maður mann með bara eina hendi stökkva langstökk? Ætli hann geti nokkuð stokkið lengra því hann er léttari?

Ég nennti ekki að horfa á venjulegu ólympíuleikana. A: því þeir snerust nær eingöngu um handbolta, og handbolti er alltaf hvort eð er, og B: þeir voru bara ekki nógu skrýtnir fyrir mig.

Dagur 209:



Og komum okkur nú beint að efninu, sem er, ef mér skjátlast ekki: nákvæmlega ekki neitt. Fann þó eitt dálítið sniðugt, þetta. Nú getiði tekið enskan texta, og skoðað hvers kyns höfundurinn er! Jibbí!

Helvítis kjaftæði. En ég verð samt að prófa þetta á einhverjum... Hmm... fann eitt fórnarlamb:

Words: 115
(NOTE: The genie works best on texts of more than 500 words.)Female Score: 255Male Score: 195
The Gender Genie thinks the author of this passage is: female!

Og það var rétt... merkilegt.

Dagur 208:

Var á röltinu í gærkvöld. Það er enginn í Elliðaárdalnum í myrkrinu. Sem er kannski ekki skrítið, það verður svo helvíti dimmt þarna. Það sáust engar stjörnur í nótt, og tunglið var heldur lágt á himni. Bara ljósin í bænum, og þau voru frekar til trafala en hitt.

Það eru góðir göngustígar þarna, sem hlykkjast svona inn á milli trjánna. Svo er niðurinn í umferðinni í fjarska, og niðurinn í ánni aðeins nær. Mjög róandi umhverfi. Allt verður grátt í myrkrinu, hafiði tekið eftir því? Þegar maður er kominn inn á milli trjánna, er allt grátt.

Svo, þegar ég hafði gengið í gegnum skóginn, og var kominn hinumegin, þar sem niðurinn í umferðinni yfirgnæfði næstum lækinn, þá varð ég var við að ég var kominn með marga skugga. Örugglega fjóra, misdaufa. Ennþá ekkert að sjá nema svart á gráu, þannig að ég efast um að ég hefði getað náð mynd af þessu merkilega fyrirbæri hefði ég haft myndavél.

Stundum heyrðist mér sem fleyri væru þarna á ferðinni en ég, ég þóttist heyra fótatak. Ég hitti tvær manneskjur á leiðinni inn, svo ég hugsaði, að kannski væru fleiri í dalnum en ég. Það er ekki ólíklegt. Elliðaárdalurinn var víst einn aðal-felustaðurinn í stóra kókaínmálinu. Kannski hefði ég getað hitt einhverja athyglisverða bófa?

En þegar ég leit við sá ég engan. Kannski því það var enginn, kannski því það var kol-niðamyrkur, kannski vegna þess að hver sem það var, hafði sá hinn sami beygt af leið, og var kominn inn á milli trjánna.

Ég heyrði þetta alltaf öðru hvoru, fótatak, skammt frá. Og stundum datt mér í hug, að einn af þessum auka skuggum sem fylgdu mér, gætu hugsanlega tilheyrt einhverjum öðrum. Einhverjum sem er ekki svo líkur mér.

Ég sá einusinni kanínu í dalnum. En þá var að sjálfsögðu bjart.

Dagur 207:

Fann 15.000 kall inná bankabók sem ég hélt ekki að innihéldi svo mikinn pening. Ekki slæmt. Nú er að sjá hvort ég geti ekki breytt þeim pening í 20.000 kall.

Það er þessi heimabanki. Sniðugt dæmi. Ég skráði einn slíkan á mig fyrir meira en ári, en hef ekkert fiktað í því fyrr en nú. Merkilegt lítið helvíti. Nú get ég leikið mér að peningunum, eins og Jóakim aðalönd. Ja, kannski ekki alveg eins. Ég held það verði snúið að synda í þessu... Svo vantar mig svona peningatank. Það væri flott.

Svo var ég að horfa á formúluna. Hún var frekar slöpp, að vanda. Ekkert nema þessir bílar, keyrandi í hringi. Engin flott kröss eða neitt. Tímasóun.



Muahahahaha!

Dagur 206:

Það rignir enn. Þegar ég kom út voru fleyri lauf á framrúðunni hjá mér en á trjánum. Þetta er plúsinn við eyðimerkur, engin lauf. Heldur engin rigning. Þegar ég hugsa út í það, eru eyðimerkur hreint ekki svo slæmar. Ef það væri ekki fyrir þennan hita... En hvað með Góbí-eyðimörkina? Mér skilst hún sé ekki svo heit. Og svo er það Atacamaeyðimörkin í Chile. Hún er það sunnarlega, að þar er varla of heitt. Þar rignir heldur aldrei.

Kannski yrði svolítið langt fyrir mig að fara í skólann þaðan.

Svo er nú að byrja í Tívinu fyrsti kappakstur sem haldinn hefur verið í Kína. Kínverjar eru smátt og smátt að verða hægrisinnaðri. Eins og er eru fleiri mjög vel stæðir og ríkir kínverjar en eru bretar á öllum Bretlandseyjum. 200 milljón manns hafa aðgang að internetinu, og það verður alltaf erfiðara og erfiðara fyrir kommana að stjórna því hvað fólkið sér og heyrir.

Já. Núna er Kína land tækifæranna.

Dagur 205:

Það er ógurlegt veður þarna úti. Og þetta hristir duglega úr trjánum. Það verða ekkert nema greinar á bílastæðinu á eftir. Hvað þá úti í garði. Þetta er einn af þessum dögum þegar gott er að eiga bíl.

Það er fátt eins dásamlegt og að sitja í bíl, í hlýjunni, og vera að fylgjast með einhverjum sem er að hjóla. Á móti vindi. Í rigningu og roki. Eins er gaman að hugsa til fólksins sem þarf að nota strætó. Það fer út, og gengur óravegu í regninu, til þess að bíða í korter úti í slagveðri -því í íslenskri veðrátt blæs regni og kulda inn í skýlin, gefið að það séu skýli- og hundblotnar.

Haha! Hí á ykkur!

Hmm... skyndilega lítur þetta ekki svo illa út, er það? Svona er þegar maður hefur eitthvað til að gleðjast yfir.

Dagur 204:

Heyrði af bíllausa deginum í kvöldfréttum sjónvarps. Hefði trúlega keyrt meira ef ég hefði vitað af honum. Hvernig annars dettur þessu líði í hug að einhver sem á annað borð eigi bíl fari að heiman án hans? Býr þetta lið kannski ekki í Borg Óttans?

Seinast þegar ég tók strætó, þá var sko farið með mig lengri leiðina. Svo var ekið yfir á rauðu nokkrum sinnum, og uppi á gangstétt, og svo á einum stað fór ökumaðurinn afturí til að rabba við farþega, og þar dvaldi hann í um 10 mínútur.

Já. Strætó. Það er í einokunarbissness.

Og nú, aftur vaknaður of snemma, langar til að vera - í einhverju öðru ástandi, helst sofandi.

Dagur 203:

Gúllasið gekk bærilega upp. Það var svolítið salt, en ekki svo mjög að það væri farið að verða óþægilegt. Hvað næst? Ég var að pæla í að rista brauð.

Og hvernig gerir maður svo gúllas, myndi einhver spyrja? (Þó ég einhvernvegin efist um það, en ég segi það samt.)

Maður tekur kjötið, og setur það í pott með sjóðandi olíu. Ekki mikilli, bara svona slettu. Þar til kjötið brúnast. Svo setur maður nóg vatn í til aðrétt standi upp úr efstu bitarnir, og síður. Gott er að krydda. Sumir setja gulrætur. Ég hvorki nennti því né hef áhuga á að borða gulrætur.

Þetta kryddar maður með salti og pipar (hverslags piparsveinn væri ég ef ég ætti ekki pipar?) og lárviðarlaufi. Reyndar setti ég fullt af allskonar meira kryddi oní þetta, og maísmjöl (til að þykkja sósuna, hún var eitthvað svo vatnskennd).

Þetta bragðaðist ágætlega.

Dagur 202:

Mig svimar.

Dagur 201:

Fikt fikt fikt.

Hvað í helvítinu er með þetta MSN? Botna ekkert í því. Sænaði mig inn á það um daginn af rælni, í fyrsta sinn, og hvað gerist eftir ekki eina sekúndu?

Fullt af fólki birtist sem kontaktar! Veit ekki af hverju.

Og, hvernig stendur á því, að þegar umferðin eykst á götunum, þá bregst bærinn við með því að mjókka göturnar, eða á annan hátt gera þær ógreiðfærari? Ef Boggi er þarna að lesa, þá átt þú, sem sálfræðimenntaður maður, að kanna hvort í gatnagerð RKV séu í raun heimskari menn en annarsstaðar á landinu, sem er mín kenning. Og af hverju er það svo?

Það þarf að komast að þessu. Maður veit ekki nema það séu til pillur við þessu.

Dagur 200:

200 dagar? Að hugsa sér að ég skuli nenna þessu... jæja.

Ég hef tekið eftir því, að á sumum gatnamótum kviknar fyrr á ljósunum öðru megin. Ég hvorki veit né skil af hverju það er svoleiðis. Fyrst þegar ég tók eftir þessu, hélt ég að strætó væri alltaf að fara yfir á rauðu. En nei, bara úr annarri áttinni.

Ég er kominn með þetta spaghetti-dæmi alveg á hreint! Nema, þ.e, þennan hluta þar sem ég á að fjarlægja það af veggnum á eftir... amma er ekkert of ánægð með það hjá mér. -Næst, gúllas! Eða amk eitthvað sem ég vona að lýkist gúllasi, eða í það allra minnsta, bragðist eins og gúllas...

Og meðan ég man:

Dagur 199:

Var að hugsa, eins og venjulega.

Ef maður á bíl, sem maður fékk á 100.000 kall, og er að baorga af þessu 50.000 á ári í vigerðir, það sama í tryggingar, og svo eyðir þetta 10-15 á hundraðið, hve dýrt er það?

Það væri að gera 200.000 á árinu sem bíllin er keyptur, +bensín, sem er 10-15k á mánuði, eða 120-180k á ári, eða samanlagt 320-380K. Eftir það er það 220-280K, því þá er búið að kaupa bílinn.

Ef hins vegar keyptur er nýr bíll. Gefum okkur að um sé að ræða ódýrustu týpu. Á lánum er það 20K á mánuði, +bensín og tryggingar.

Gefum okkur að sá bíll eyði 7-8 á hundraðið, eða 84-96K á ári.

Að reka þann bíl kostar því 374-386K á ári, á hverju ári.

Eftir 5 ár, er sá sem keypti nýjan bíl sem bilar aldrei því búinn að eyða 1.900K, en hinn, 1.350k

Fyrir muninn er hægt að reka notaða bílinn í 2 ár.

Gaman að hugsa til þess.

Dagur 198:

Bjórkvöld í gær. Sem olli því að ég vaknaði jafnvel fyrr en venjulega, og finnst mér þó nóg um. Hegðaði mér... já, ætli við látum þá lýsingu ekki bara nægja?

Ég dansaði amk ekki uppi á borðum. Sem er mjög gott. Prófaði litháenskan bjór. Hann bragðaðist mikið öðruvísi. Ekki ósvipað og sínalcó...

Og nú lykta ég hörmulega. Ég fæ klígju af þessu. Þessi lykt sem kemur, og festist í mér, og fer ekkert fyrr en eftir langa mæðu. Og ég á enga sök þar á. Ég reyki ekki.

Hefði sennilega mátt við því að drekka aðeins minna. Ég finn það á mér.

--

Einhver Eiríkur bauð öl á línuna. Það var mjög höfðinglegt af honum. Að vísu á það hlut í líðan minni áðan - þangað til ég ældi... Sem er ekki æskilegt. En samt er það æskilegt, því mér leið talsvert betur á eftir. En slæmt, því þar fór morgunmaturinn, og mér finnst einhvernvegin að ég fái ekki nóg út úr matnum þegar hann fer út aftur á þennan hátt.

Og svo brosir fólk til mín. Hvað sagði ég eiginlega?

Dagur 197:

Það var fullt af laufum á bílnum mínum í morgun. Og lika trjágrein. Svona lagað gerðist aldrei í eyjum. Mér er meinilla við tré útaf svona hlutum. Og svo er langholtsvegurinn fullur af þessum fjanda!

Þetta heldur þó vindinum í skefjum...

Dagur 196:

Bætti við link. Nú geta allir notal Illskumælinn til að tékka á hversu illar heimasíður þeir hafa. Forvitin, er það ekki?

En ég hef tékkað, og þau sem ég hef tékkað á eru ekki það ill, nema kannski Þóranna...

Ég veit ég var með þetta hérna fyrir einhverjum mánuðum, en þá náttúrlega gleymdi ég að setja upp link hér til hliðar, sem er náttúrlega bráðnauðsynlegt öllum þeim sem vilja komast að hve ill bloggin þeirra eru.

Ég myndi segja eitthvað meira sniðugt, til dæmis hvað ég var að gera í gær, en satt að segja er ég bara búinn að gleyma því.

Já, meðan ég man: þessi færzla er 52% Ill.

(það er Þóranna, það má ekki einusinni mynnast á hana!)

Dagur 195:

Það er orðið frekar kalt. Bráðum fer að snjóa.

Dagur 194:

Helgin var... öðruvísi. Fór alla leið til Ólafsfjarðar og til baka. "88 módel Range Rover eyðir 12 á hundraðið á langkeyrzlu, by the way.

Þett var ekki mín hugmynd, heldur ákváðu foreldrar mínir það að gaman væri að láta bílinn bila undan sér eitthverstaðar uppi á heiði. Svo hringdu þau í mig, og ég náði í þau.

Það var andskotanum dimmara þarna fyrir norðan. Ók yfir fugl sem var að skokka á veginum. Sá tvo menn draga dauðan hest uppúr skurði. Ók frammá hóp hestamanna í myrkrinu.

Allt styður þá kenningu mína að hestamenn séu vitlausari en annað fólk. Það er eitthvað stórlega að þessu liði. Það getur ekki verið í lagi með fólk sem finnst virkilega gaman að moka flór.

Svo var þetta pakk þarna í myrkrinu, í dökkum fötum, sitjandi á dökkum hestum, algerlega ljóslaust og án endurskyns... ÚTI Á MIÐJUM VEGI! eins og fífl.

Ég verð ekkert undrandi ef það verður keyrt yfir þetta lið.

Hitti svo ömmu. Það verður að hitta hana. Það er ekki hægt að keyra alla leið norður, og hitta hana svo ekki.

Jæja.

Dagur 192:

11 september. Ah. Merkur dagur í sögunni. Dagurinn þegar kaninn fékk afsökun til að nota talibana í skotæfingar.

Merkileg tilviljun, (eða hvað?) núna um daginn voru Rússar einmitt að fá afsökun til að stunda skotæfingar á þjóð á svipuðum slóðum. Ekki það að þeir hafi mikið þurft afsökun. Rússar hafa aldrei verið miklir PR menn. Maður þarf ekki að vera dipló ef maður á sprengjuna, og hefur fullt af liði sem manni er alveg sama um.

Það hefur annars fátt gerst í vikunni. Eða þannig. Gerðist kannski margt? Lát oss sjá...

Náði í kerru, og flutti alskyns drasl, talaði við athyglisverða manneskju til lengri tíma -bara af því að það var hægt-, setti upp rafmagn í Fjölblendi - eða var það í síðustu viku? Hmm... svo náði ég í þennan jeppa og lét setja í hann rafgeymi.

Hmm. Hamagangur.

Dagur 191:

Þarf ég að gera eitthvað í dag? Held ekki...

Dagur 190:

Vaknaði aftur fyrir allar aldir... þarf þess... ég hefi talið mér trú um að ég þurfi að mæta í tíma.

Veðrið hefur batnað síðan áðan. Það var leiðinda rigning. Þetta ætlar að vera eins og í gær; ógurleg rigning fyrir hádegi, svo jafnast þetta, og verður þolanlegt.

Lendi í eintómu snatti í dag. Þarf að laga póstinn, geri það á leiðinni heim. Svo þarf ég að ná í bíl. Veit ei svo gjörla hvað ég á að gera við hann. Sé frammá að fyrirbærið bverði bara til trafala.

Svo var ég að koma af leiðinlegum leiðinlegum fyrirlestri, með samt mjög athyglisverðri yfirskrift:

Er siðmenning ónáttúruleg?

Merkilegt nokk, komst ég að því að hann var haldinn af femínista. Femínista hef ég aldrei skilið. Þetta lið hefur til dæmis aðra skilgreiningu á "náttúrulegt" heldur en ég.

Verst líkaði mér samt, að það var ekki mikið fjallað um hvernig siðmenning á að vera ónáttúruleg. Og það var lítið imprað á því í mjög löngu máli. Af æ lengri reynzlu er mig byrjað að gruna að femínistar séu upp til hópa mjög leiðinlegt fólk.

En nú hef ég eitthvað til að hugsa um: er siðmenning ónáttúruleg? Ég aðhyllist þá kenningu að hún sé það ekki.

En, ég er náttúrlega ekki femínisti.

Dagur 189:

það rignir svo mikið að mig er farið að gruna að ég hefði kannski átt að smíða þessa örk sem skrítni kallinn á háaloftinu sagði mér að smíða...

Dagur 188:

Allt í lagi, ég hef 20-25 mínútur til að sóa. Svo ég get alveg eins skrifað einhverja vitleysu hérna. Ég gæti talað um rigninguna, en ætla ekki að gera það. Ég gæti rætt aðains um tréin og laufblöðin, en nenni því ekki.

Í staðinn, hvað þá?

Ja, það er náttúrlega þessi ísskápur sem ætlar sér að verða til meiri vandræða en hann er verður. Ég nenni ekki að ná í hann. Hann er einhversstaðar í fjarska. Og það er líka hálf tilgangslaust að sækja hann. Að ég tali nú ekki um snúið (sem ég ætla ekki að gera).

Næsta mánudag verður trúlega ekkert að gerast.

Dagur 187:

Þessir hálfvitar hjá bænum eru að skemma alveg helling þessa dagana. Á skeiðarvoginum (kíkti á skiltið á leiðinni hingað) eru þeir búnir að fjarlægja hringtorg, og búnir að setja upp umferðarteppu... ég meina ljós. Svo eru þeir búnir að taka aftur bílastæðið sem þeir bjuggu til úr götunni, þetta sem enginn notaði, og setja aftur tvær akreinar, en til að þær séu ekki eins góðar, þá eru þeir að mjókka þær.

Við laugarásinn fara líka fram vegamjókkanir. Allt til að torvelda samgöngur. Ég veit ekki hvað þessir vitleysingar eru að hugsa, þetta styður allt þá kenningu mína að vegakerfi RKV sé hannað af mongólítum á LSD.

Það eru engir gáfaðir menn í vinnu hjá ríkinu, er það nokkuð?

Dagur 186:

Og hvað nú?

Dagur 185:

Og þá er ég kominn til RKV. Aftur. Fór með bílinn í herjólf kl. 7.45. Með farangurinn. Herjólfur fór 8.15. Ég fór kl.9.00 með flugi. Það kom slík demba rétt eftir að vélin var lent, að slíkt hefi ég aldrei séð áður innan landsteinanna.

Á leiðinni til RKV, sá ég herjólf göslast áfram í rólegheitunum.

Fór með frænda í Þorlákshöfn. Kom á undan dallinum.

RKV hefur breyst nokkuð síðan seinast. Fleiri hús. Hringtorg þar sem ekki var áður, vegaframkvæmdir... Reyndar eru framkvæmdir rétt hjá þar sem ég bý, þar sem þeir eru að breyta hlutunum í það sem þeir voru áður en þeim var breytt seinast. Fíflagangur.

Útvarpið datt úr sambandi um daginn, svo nú heyri ég veghljóðin betur. Ég vissi ekki að það ýlfraði svona í dekkjunum þegar ég beygi...

Og hvað nú?

Skal ekki segja.

Dagur 184:

Gæti verið að ég þurfi svefn? Ég held ég sé farinn að delera. Það gæti versnað í framtíðinni ef ekkert er að gert. Kannski þarf ég bara að drekka smá kaffi...

Dagur 183:

Blogg númer 111. Sem er mjög góð tala. Miklu betri en td. 254, eða 769, eða 496.

Las einhversstaðar fyrir löngu að grillkokkar séu í meiri hættu á að fá lungnakrabba, og þeir sem borða grillaða hluti geti fengið magakrabba.

Hægur bruni. Það er málið. Eiturefni verða frekar til við hægan bruna. það er sama hvað er brennt, ef það er brennt við lágan hita verða til 10X fleiri eiturefni en við hærri hita. Við hraðan bruna verður til óson, en það er mjög hæpið að slíkt gerist á grillinu heima. Grilleldur er ekki nógu heitur. Það þarf að vera um það bil 1000 gráðu hiti til að búa til óson. Það vill enginn kótelettur sem hafa verið grillaðar við 1000°C. Það heitir kol.

Bílvélar eru stilltar, viljandi, as per regulation, til að búa til eins mikið af baneitruðum efnum og hægt er. Baneitur er nefnilega bæði slæmt fyrir gróðurinn, og lungun. Svo er hvarfakútur á þessu öllu núorðið. Það kemur möndlulykt úr útblæstrinum þessvegna. Veit ekki af hverju, en það virkar ekki rétt, einhvernvegin.

Við gætum verið að dæla út koltvísýringi, sem fengi grasið og tréin til að vaxa, en nei, við fáum eitthvert eiturefni sem lyktar af möndlum!

Dagur 182:

Þetta ætlar að verða mjög andstyggilegur dagur. Nei. Þetta er mjög andstyggilegur dagur. Athugun eftir 10 mín... vitiði hvernig það er? Síminn stoppar ekki.

Allt vegna þess að veður og vindar þurfa endilega að vera með einhverja stæla. Strax í gær var pokinn byrjaður að snúast í hringi. Ekki sniðugt. Hef þess vegna eiginlega of lítinn tíma til að slæpast.

Það tók korter að skrifa þetta.

Dagur 181:

Svangur. Það er matur heima. Vona ég. Kjöt, sýndist mér, nema Hólmfríður hafi gefið hundinum það. Mikið lostæti, þetta kjöt. Þetta var kjöt af einhverju dýri. Auðvitað. Gat ekki verið af ódýri. Minnir mig á það... gott er að drekka gos með þessu. Annað hvort það, eða mjólk. Svo er til hálf flaska af amontillado, en mig grunar sterklega að það fari ekki eins vel með kjötinu og gos.

Ahh...

Dagur 180:

Ekkert gerðist í dag. Ekkert mér viðkomandi, það er að segja. Það sökk skúta, og það hrundi krani. En var ég á svæðinu? Nei.

Minnir mig á, einusinni, þegar heimins stærsti katamaran-bátur brotnaði í sundur hér fyrir sunnan einu sinni.

Þessi katamaran var smíðaður á Bretlandi, og samkvæmt fréttum, sem ég horfði á á sky, þá var þetta stærsti katamaran í heimi. Smíðaður úr trefjum, og með svona spöngum á milli, sem héldu uppi langri langri siglu, með einu stóru segli.

Katamaran eru mjög stöðugir bátar. Ekki mjög sterkir, en stöðugir.

Enda brotnaði þessi í sundur úti á miðju Atlantshafi, og flutu brotin um, en sum sukku.

Eitt brotið barst til eyja, og var dregið til hafnar. Langt langt stikki úr öðrum bolnum. Þegar það hafði legið við bryggju það lengi að það var farið að angra menn, var stykkið tekið upp, sagað í sundur, flutt í gryfjuna á vörubíl og urðað.

Ég fór og skoðaði brotin. Þau voru stór, stærri en meðal fólksbíll hvert. Svolítið brotið á þessu stefnið, enda búið að velkjast í hafi marga mánuði áður en það var dregið til hafnar.

Já. stórt stikki úr heimsins stærsta katamaran-bát liggur grafið í gryfjunni hérna í Heimaey. Það er eitthvað sem við getum öll verið stolt af.

Dagur 179:

Fer til RKV innan viku. Ekki að það breyti neinu fyrir bloggið... eða hvað? Kannski hugsa ég öðruvísi í RKV. Hver veit?

Það ætti að vera hægt að kanna þetta. Hvað áhrif hefur að þurfa að keyra allar þessar vegalengdir? Allur þessi fjöldi fólks sem maður þekkir ekki alltaf morandi um allt? Mengunin?

Þetta hlýtur að hafa eitthvað að segja.

Dagur 178:

Rigning.

Dagur 177:

72 kíló. Skrítið. ég var 75 þegar ég kom hingað - það var í mai, ef ég man rétt, sem ég geri trúlega ekki. Er samt alltaf saddur. Skortur á snúðum og öðru slíku krappi býst ég við. Amma heimtar alltaf að ég borði yfir mig. Veit ekki af hverju.

Svo var ég að glápa á fréttirnar, að venju.

Ríkið lánar fólki pening, með vöxtum. Þetta gerist í gengum íbúðarlánasjóð, eða einhverja aðra stofnun sem heitir sjóður. Ríkið sér að vextirnir eru að sliga fólk. Svo ríkið gefur fólki vaxtarbætur.

Afhverju ekki bara að lækka vextina? Vegna þess að þetta er Ríkið. Ekki fyrirtæki. Þetta var svona með brennivínið líka. Um leið og bjórinn var leyfður bötnuðu drykkjusiðir íslendinga til muna. Drykkja jókst jú, auðvitað, það þarf meira magn í lítrum af bjór til að ölva sig upp, en líðan manna almennt á fylleríum batnaði.

Þegar börum var leyft að vera opnum alla nóttina minnkuðu lætin í miðbænum um meira en helming.

Segið svo að frjálshyggja borgi sig ekki.

Á hinn bóginn fannst mér mjög gaman að fylgjast með barbörunum koma út af börunum, ofurölvi af kappdrykkju, skapvondir, ælandi, óstöðugir... Mikið fjör á að horfa. Þessi skemmtun leið undir lok þegar barirnir fengu leyfið.

Ah, skuggahliðar frjálshyggjunnar... maður verður að fá sína sadísku ánægju annarsstaðar frá.

Dagur 176:

Það var einhver gæi að reyna að lifa af Macdónalds hamborgurum eingöngu í mánuð. Gerði mynd um það. Hann varð veikur af því. Hann vill sjálfur meina að þeir séu eitraðir.

Að einhverju leiti er það rétt hjá honum. Hamborgarinn sjálfur, kjötið, er bara kjöt. Brauðið er bara brauð. Sósurnar eru mestmegnis kólestról, nema tómatsósan, hún er bara tómatsósa.

Frönskurnar hinsvegar, stór hluti af máltíðinni, eru deadly.

Þær eru soðnar uppúr feiti. Feiti breytist við suðu. Því meira sem feitin er soðin, því meira breytist hún. Og hún breytist í allskyns krabbameinsvaldandi efni, próteinin í henni lengjast og/eða styttast, atóm sem mynda hringi slitna og mynda strengi.

Eftir viku suðu eða svo er olían enn olía, bara ekki matarolía. Þetta hefur verið vitað lengi. Og í þessu eru frönskurnar steiktar.

Engin furða að manninum hafi liðið hálf-illa.

Dagur 175:

Loksins loksins! Veðrið breyttist. Í rigningu, að vísu. Jæja. Það er tilbreyting. Þú get ég áhyggjulaus hangið inni eins og venjulega.

Þegar maður var yngri, þá var þetta stuð, fullt af pollum til að hoppa í, drulla til að malla í; hægt að vaða og hvaðeina.

Og þar sem það er byrjað að rigna, þá er hægt að fara aftur að stunda hina aldagömlu iðju: að nöldra yfir veðrinu.

Geymum það samt til morguns.

Í dag ætla ég að... byrja á því að hætta að skrifa í bloggið.

Dagur 174:

Það er að kólna. Loksins. Ég var nú búinn að spá því að framtíðin yrði hlý; næstu 4-600 ár eða svo. Vegna hitasveiflna sem verða í gegnum árþúsundin. Það var hlýtt hér á landnámsöld, þið munið. Grænland stóð undir nafni til 13hundruð og eitthvað. Svo kólnaði, og veðrið varð eins og það hefur verið fram að þessu. Smá auka-kuldakast í kringum 1600-1700, ef mér skjöplast ekki.

Það eru ekki allir jafn bjartsýnir og ég. (Og hér er ég, haldandi að ég sé bara mjög svartsýnn). Sumir halda því fram að bráðnun jökla eigi eftir að breyta hafstraumum, og koma af stað nýrri ísöld, svona eins og í teiknimyndinni. Sem þýðir, að það verður bara til ein hneta, og hún verður stór, og óbrjótandi.

Já. Sömu aðilar eru alltaf að tala um að einn daginn, sennilega á mánudaginn, muni halastjarna rekast á jörðina, og við munum öll deyja. Þar áður muni vissar eyjar í miðju Atlantshafi hrynja til grunna, og koma þannig af stað gífurlegri flóðbylgju sem mun eyða öllum byggðum bólum sem snúa að Atlandshafinu. Hvort þetta allt gerist svo fyrir eða eftir að ísöld skellur á veit ég ekki.

Og djöfull er ég búinn að skrifa mikið núna.

Dagur 173:

Ólympíuleikar. Þeir eru frekar leiðinlegir. Ekkert nema sund og handbolti. Lítið fútt í því. Sá fimleika um daginn. Skildi ekkert í þeim, annað en að þessar rússnesku líta betur út en allar hinar, og þessar amerísku eru allar hræðilegar herfur.

Ekkert mótorsport. Enginn kappakstur - það sem kom næst því var einhver bátakeppni, en hún var frekar slow-mo eitthvað og óspennandi.

Það jafnast ekkert á við þetta crap þarna á júrósport þar sem 100 Ford Fiestur æða af stað allar samtímist. Fjör. Ekki ólympískt sport þó.

Hef heldur ekki orðið var við keppni í keilu. Er keila kannski ekki ólympíuíþrótt?

Dagur 172:

100 bloggið. Þvílík gífurleg tímamót. Að nenna þessu. En svo hugsa ég: hey, ef ég hefði skrifað alltaf 1 síðu af svona þvaðri, þá væri ég nú kominn með bók sem ég gæti gefið út um jólin. Geri það næst.

Jæja, ég gróf upp... fékk upp í hendurnar smá lesefni: http://www.johntaylorgatto.com/underground/toc1.htm

Jæja. Hvað um það. Lundapysjutíminn stendur yfir. Hef séð nákvæmlega eina pysju á röltinu, og sú stökk út í sjó og synti burt svo ég náði henni ekki. Hún fór þó út í sjó. Var það ekki anars hugmyndin?

Annars hafa flestar þær pysjur sem ég hefi séð verið dauðar. Fann eina uppi í klettum. Það var sú eina sem var ekki hauslaus. Hún var ámóta dauð fyrir því. Hefur trúlega flogið á bjargið ofan úr heimakletti. Svo lá hún bara þarna eins og fugl á eggi.

Og það er ennþá svona gott veður, heitt og sólríkt.

Dagur 171:

Aftur of heitt. Með þessu áframhaldi er spurning að flytjast til Alaska. Eða síberíu. Las í fréttablaðinu að hitinn í Vostok á suðurskautinu gæti farið niður í -89°C. Við þangað. Þar er greinilega lífvænlegra en hér. Hægt að hanga inni í tölvunni allan daginn án þess að fyllast löngun til að fara út einhverntímann. Og alltaf nóg af ís í kókið. -eða vískíið ef maður er svoleiðis innstilltur.

Dagur 170:

Heitt. Of heitt. En samt, af einhverjum orsökum er eitthvað sem dregur mig til aðfara út, og vera í þessu, þó það sé of heitt.

Hef hundinn með. Fer niður í fjöru, og fylgist með dýrinu hlaupa út í sjó.

Hundurinn þefar alltaf af öllum dauðu fuglunum. Var þarna um daginn. Þá höfðu hestamenn verið á ferli. Maður þekkir hestamenn alltaf úr. Þeir fíla sig best í djúpum skít. Skilja hann eftir hvar sem þeir geta komið því við.

En hvað um það. Hestamenn höfðu skilið eftir sínar afurðir, og þetta sér hundurinn. En sniðugt, hugsar dýrið; ég held ég taki þetta upp og labbi með það smá spöl.

Ógeðslegt.

Dagur: 168

Það er of snemmt að segja... enda er ekki enn komið hádegi.

Dagur 165:

Stundum er eina ástæðan fyrir því að maður vaknar sá að maður þarf að mæta í vinnu. Eins og núna. Það er sunnudagur. Sunnudagar eru leiðinlegustu dagar sem fyrirfinnast. Ekkert í Tívinu, ekkert í útvarpinu, ekkert á seyði almennt. Hlutir eiga enn eftir að rúlla yfir á mánudag. Mánudagar eru svo ekkert betri. En munurinn er, að á sunnudegi á maður mánudaginn eftir.

Dagur 164:

Ég er svangur. Og mér verður hugsað til allra letidýranna, sem hanga bara uppi í tré á hvolfi og borða ávexti. Hið ljúfa líf. Ég gæti verið letidýr. Prófa það næst, ef eitthvað slíkt býðst.

En letidýr eru í heitari löndum, sem er slæmt. Ég er ekki fyrir þennan hita. Hvernig væri þá að vera grábjörn? Búa í Alaska þar sem er kalt. Sofa allan veturinn, og gera svo ekkert annað yfir sumarið en að éta túrista.

Já. Þarf að spá í þessu.

Dagur 163:

Þoka.

Þoka og það er ekkert á seyði. Er eins og undanrenna, þetta. Og hvað svo? Nú athugun klukkan X auðvitað! Fjör.

Getur Árni Jónsen ekki reddað svona lendingarbúnaði eins og herinn er með, svo hægt sé að lenda í Þessu? Hvernig væri það? Hann reddaði jú einhverjum ljósum uppá Bakka. Það var mjög sniðugt.

Dagur 150:

Sól.

Heh. Hvað á maður að gera af sér í dag? Ég veit! Spila tölvuleiki í vinnunni!http://www.pbs.org/empires/napoleon/n_war/ibs/game.html Fjör.

Var í dalnum í gær. Hitti Hannes. Veit ekki hvort hann var fullur eða bara þreyttur. Hitti líka Þórönnu og Fríðu. Þær virtust edrú ennþá. Horfði á eldinn og hlustaði á Hoffman. Má teljast heppinn ef ég heyri eitthvað hér eftir.

Dagur 147:

Hvernig verður veðrið á Þjóðhátíð?  Þoka?  Rigning?  Snjókoma?  Gengur á með éljum?

Það er aðal málið núorðið.  Ef það verður ófært hingað, þá verður löggan ánægð, því þá verður leti-líf hjá þeim.  Ef fært, á verðum við á velinum svaka happý, því þá hringja færri.

Nú eru allir að hringja og spurja um KA liðið.  Hvimleitt.  Hvað veit ég um KA liðið?  Það fer héðan aftur í kvöld...

Það er að koma þjóðhátíð.  þá er allur farangurinn brothættur.  Nema þessi í nýju neitendavænu umbúðunum.

Dagur 144:

Umferðarráð gefur mér margar góðar hugmyndir:

Ég sé, TD, að það væri mjög auðvelt fyrir mig að vera listamaður: ég fæ einhvern til að koma sér fyrir úti á götu, og svo bara ek ég yfir viðtakandi, og voila!  Komin andlitsmynd á malbikið!

Virkar hugsanlega líka með rollur og ketti, er samt ekki viss, þarf að spyrja þá.

Svo las ég í blaðinu athyglisverða setningu:

"Ef þú keyrir yfir einhvern á 100 km hraða, þá er það ekkert slys".

Og ég hugsa: en ef ég gerði það óviljandi?  Þá hlýtur það að vera slys, er það ekki?

Eða hvað?

Hmm.  Slys er, að ferðast yfir 10 kílómetra fram og til baka til að ná í byssu, miða henni á hausinn á einhverjum og hleypa af.  Eða það segja fjölmiðlarnir við mig.

Og ekki ljúga þeir?

Ja.  Eki er gott að segja.

Jæja.  Næst þegar ég þarf að drepa einhvern, þá hef ég bara í huga að ef égkeyri yfir einhvern á 100, þá er það ekki slys.  Betra er að vera á 110, eða 90.  Þá er það slys.  Vissulega.  Gott að hafa svona hluti í huga!

Dagur 135:
 
Ég er enn gáttaður á því að ekki megi flytja inn krókódíla og lamadýr.  Hissa, furðu lostinn jafnvel.  Það má flytja inn hunda, þeir þurfa bara að vera í einangrun úti í hrísey á smástund, en ekki lamadýr.  Minn skilningur á málinu vex ekkert við þetta.
 
Landbúnaðarráðherra stjórnar þessu.  Svo, ef ég hitti hann verð ég að spyrja hvað veldur.  Kannski eru lamadýr bara ekki jafn-sexý í hans augum og beljur?  Hver veit.
 
Kannski ef lamadýr hétu einfaldara nafni, eins og til dæmis "ell", þá féllu þau betur að fánu landsins - menn í háum embættum væru til í að sætta sig við "Q" og "Á" og "L".  En þá vaknar spurningin, hvað með hestinn?
 
Hestur er mjög ljótt dýr, sem heitir tveggja athvæða nafni - hest-ur-.  Og hrein-dýr.  La-ma-dýr.
 
Aha!  Það eru of mörg athvæði í lamadýr, þessvegna má ekki flytja kvikyndið inn!  Það er of erfitt fyrir möppudýrin að segja það.  Þau gætu þekkst úr á spjallinu.
 
"Hvað er þetta?"
"lamdýr"
"ha?"
"ég meina lamamamadýr"
"-uh- vinnuru nokkuð á stofnun?"
 
Já.
 
 

dagur 134:

Ég hefi lítið álit á því að vakna snemma á morgnana. Það virðist nefnilega alltaf vera drullukalt á morgnana, sama hvernig veðrið var kvöldið áður, eða um nóttina.

Í dag er bæði kalt, og það er rigning. Nú væri til dæmis ofsalega frábært að vera sofandi. En... ég fæ ekki borgað fyrir að vera sofandi... ekki enn.

Dagur 131:

Ætli það væri mikið vesen að flytja fíl til landsins?

Auðvitað? Hvað er ég að hugsa? Það væri ómögulegt að flytja fíl inn til landsins! Það er örugglega bannað, til að vernda íslenzka fílastofninn fyrir vírusum.

Það var ekki einusinni hægt að fá leyfi fyrir krókódílum á sínum tíma, vegna ótta við eitthvað sem ekki var.

Já, það er alltaf þessi ótti við eitthvað sem er ekki til, sem er notaður sem afsökun til að banna innflutning á öllum fjandanum.

Banna mér og þér það er - ég heyrði engan kvarta þegar hreyndýrin voru flutt inn á sínum tíma. Þótti bara góð hugmynd. Mér er ekki skemmt. Hreyndýr eru líka fremur leiðinleg. Það hefði verið vænlegra að flytja inn púmur.

Til hvers?

Jú, til að éta þessar óþolandi vegarollur.

Dagur 128:

Vitið þið, að ef maður gefur fíl ekkert nema sykur og smjör að borða í mánuð, þá verður hann óður?

Næringarskortur. Þeir gerðu þetta á Indlandi til að nota kvikindin í hernaði - koma þeim í rétt hugarástand. Svo hlupu þau um, traðkandi á fólki. Fjör.

Og að lokum:

Hugsaðu þér, ef þú opnaðir nú ísskápinn þinn, og þar sæti lítil rolla á hægindastól, og reykti vindil. Og hún myndi glotta til þín og veifa.

Skemmtileg tilhugsun.

Dagur 122:

Hver er ógnin? Það stafar mikilli ógn af útlendum skemmtiferðaskipum, skilst mér. Það er extra löggæzla umhverfis þau víst. Þessir túristar, þeir eru svo hættulegir. Auðvitað ætti að flytja þá um landið í búrum, svo þeir vinni ekki tjón.

Svo hugsa ég: hey! Ef ég væri terroristi, myndi ég sprengja eh á íslandi? Hvað er hér til að sprengja? Hvað væri ofsalega flott að sjá springa í tætlur?

Hallgrímskirkju? Ekki nógu hátt bodycount. Þar að auki mætir aldrei neinn í kirkju sem má ekki missa sín, mér vitanlega.

Hús verzlunarinnar? Já, hvernig væri að stela flugvél og fljúga á það? En hverju? Boeing 707 er overkill, og nær aldrei að toppa World Trade center, þó vissulega yrði þetta ofsalega cool sprenging og allt það... það eru bara of fáir þarna. Að auki myndi heimurinn glotta, og aðeins við myndum kenna á því.

Stjórnarráðið? Nei. Jafvel ef ríkisstjórnin væri þar öll á fundi... ne annars, ef ríkisstjórnin væri þar öll á fundi, þá væru þeir að gera okkur greiða. Enn meiri greiða ef þar væri að auki saman komin stjórnarandstaðan, forsetinn og allar helstu nefndir.

Ísland er lame target.

Ef ég væri terroristi, þá færi ég til útlanda, og ég myndi detoneita eitthvað stórt á Hróarskeduhátíðinni! Je! Naglasprengju! Hundruð myndi farast, hundruð myndu meiðast, þúsundir myndu fá áfall, milljónir myndi verða fyrir auknum öryggisráðstöfunum! Það er svo þétt setið. Algjört success.

Svo er spurning að sprengja eitthvað á Glastonbury? Einhvern frægan kannski...

Dagur 120:

Geimskip. Nóg af þeim þarna úti. Að vísu flest á leið frá okkur sjálfum, en ekki til okkar frá einhverjum öðrum... En er það verra?

Ja, til að skapa, þarf þörf (þarf þörf???), og séu lífverur sáttar við daginn, allt gengur í haginn og allt er fínt og gott, þá hanga dýrin bara uppi í tré og borða ávexti.

En ef allt er ekki í ró og næði, heldur slæmt, og rándýr hlaupa um étandi og snæðandi, og það eru illindi og leiðindi, þá er þörf á ýmsu. Nýjum og betri leiðum til að vera með illindi.

Ef við næðum í allan okar mat upp í tré í formi ávaxta, þyrftum við aldrei að elta hann, og gætum þess vegna ekki orðið leið á að elta hann, og dytti því aldrei í hug, sama hve gáfuð við værum þarna í trénu, að henda á bráðina steinum eða prikum, og myndum aldrei finna upp spjótið, eða bogann.

Ávexti þarf ekkert að elda, og þeir fyrirfinnast líka aðeins í hlýrri löndum, svo við hefðum ekkert með eld að gera...

Geimverur sem kæmu til okkar væru því líklega kjötætur, líkt og við. Þessvegna er fínt að þær skuli ekki vera á leið til okkar, með piparsósuna tilbúna, og ölið til taks.

Horfum til himins...

Dagur 118:

Forsetakosningar. Hve margir tóku þátt í þeim? Margir, flestir reyndar. En sumir nenntu ekki að mæta.

Og nú túlka ég úrslitin:

35% er alveg nákvæmlega sama hver er forseti, eða hvort það er forseti á annað borð.

10% vilja nýjan forseta, hvort heldur sem þeir eru leiðir á þeim gamla, eða hvort þeir vilja bara forseta sem er með meiri tómat.

40% eru sáttir við grísinn, eða vilja áframhaldandi erjur milli hans og stjórnar (kannski 1-5%).

Restin vill A: ekki sjá neinn forseta, eða B: þykir forseti í lagi sem slíkur, en treystir bara ekki ÞESSUM mönnum fyrir embættinu. Og er hægt að lá þeim? Valið stóð á milli komma sem segir bara "Þið eruð svo falleg", gamalmennis sem segir bara "þið eruð svo falleg", og hálfbilaðs manns sem segir bara "verði friður".

Urrg.

Hvernig væri að hafa forseta sem situr heima, og leofar okkur, fólkinu, að segja meira um það sem fer fram í pólitík?

Hvernig væri að lofa okkur að kjósa um kvótakerfið? Það er mikilvægt.

Hvernig væri svo að gera fjármál stjórnmálaflokkanna opinber? Við höfum heimtingu á að fá að vita hver stjórnar landinu, er það ekki? Fimmta valdið, þið vitið, gaurarnir sem múta stjórnmálamönnunum.

Dagur 112:

Fyrsti maðurinn sem fór á eigin vegum út í geiminn lenti um daginn. Á mjög svo Tinnalegu geimskipi. Gerðu þeir þetta viljandi? Að láta það líta út eins og props úr 50's speis mynd?

Þetta var stórmerkilegt. Kostaði vel yfir 20 milljón $. Hvað kostar Kólombía skuttlan? 200 milljón $? Ja, meira en þessi Tinnaflaug þeirra.

Hmm. Hvenar ætli þeir fari að selja ferðir? Til tunglsins? Kannski seinna. Fyrst þurfa þeir að koma þessu apparati sínu á sporbaug. Hver veit, kannski gæti ég komist í vinnu á vellinum þarna uppi?

Og í gær droppuðu einhverjur jólasveinar Volvó úr 30 metra hæð, til að simuleita hvað myndi gerast ef Volvó steisjon lenti í hörkuárekstri við bílaplan sem kæmi að neðan á ofsaferð, ölvað. Flott show.

Þessi bílaplön... það er ekki hægt að treysta þeim með víni.

Dagur 109:

Djöfull var liðið hávært þarna í gær. En maturinn var góður. Hefði getað sleppt rauðvíninu þó. Rauðvín fer hræðilega illa með öllum mat... nema kannski súkkulaðiköku. Já.

Slapp þó við þynnku í dag, sem er gott. Hvað ætli það séu margir þarna úti sem sluppu ekki?

Svo er spurning, hvort ég kem til með að mæta næst, þ.e. ef það verður eitthvað næst. Ég efast um það.

Dagur 100:

Að ég skuli nenna þessu...

Sól og blíða úti. Hiti. Ekkert á seyði á vellinum. Borðandi piparpúka, eða hvað í djöflinum sem þetta eiginlega er, ópal velt uppúr snöffi eða eitthvað... gott stöff samt.

Langar í hamborgara. Spurning að fara í matartímanum og verzla einn. Góður hamborgari þarf að vera löðrandi í hamborgarasósu sem lekur niður á fingur, fitugur, með eða án osts. Það er spurning um hve mikið prótein maður vill innbyrða. Gott er að fá franskar með.

Og gos. Kók er nektar helvítis guðanna.

Dagur 95:

Það var nú meira ferðalagið á mér í gær. Fór upp á land, með einhverri aukavél. Hún var tóm. Og hvað gerist þegar aukavélar fara tómar til baka? Ég fékk að sjá suðurlandsundirlendið nánar en oftast. Ég sver að ég sá hvíturnar augunum á þessum beljum og rollum.

Jæja. Hvenar verður svo þessi þjóðaratkvæðagreiðzla sem er búið að lofa mér? Loksins eiga íslendingar að vera lýðræðislegir! Aha! Eins og indverjar. Við erum þarna aftar, með Norður kóreumönnum og Kínverjum. Indverjar eru langt á undan okkur, vitiði. Bandaríkjamenn líka. Í USA er hægt að kjósa menn úr embætti, eins og ar einmitt gert í Kalíforníu fyrir skömmu. Sniðugt. Okkur vantar svona. Svona lýðræði. Já. Þá verðum við kannski jafn þróuð sem þjóð og þessir negrar í afríku, með flugur í augunum. Afhverju eru þeir annars á hærra pólitísku stigi en við?

Vegna þess að íslendingar eru fífl? Mig grunar það. Það eru mafíur sem rúla hérna. Þær heita stjórnmálaflokkar á íslensku.

Dagur 91:

Aftur veður. Of gott til að hanga inni og krota á eitthvert blogg.

Dagur 90:

3 mánuður. Frábært.

Sáuði þoturnar annars? Gaman af þeim. Þær hurfu reyndar fljótt í skýin. Það er of skýjað. Það veldur miklum gróðurhúsaáhrifum. Það er miklu hlýrra en það væri annars.

Það er of skýjað til að horfa á þotur. Spurning væri að fá þoturnar til að fljúga lægra. Þá sæi maður þær betur.

Sá einusinni þotur fljóga hjá vellnum. Þær komu inn, hver eftir annarri, og tóku svo 90° beygju upp, og stungu göt á skýin fyrir ofan. Flott.

En hvað ætli þessar þotur séu að gera? Koma heim eftir sprengjuárás á færeyjar? Vafamál. Kannski er alkaéda sella í færeyum. Hver veit.

Dagur 89:

Var úti. Það er verið að bræða eitthvað. Og nú verkjar mig í lungun. Afar óþægilegt. Gæti þetta verið eiturgas sem lá yfir bænum? Hver veit... Ekki gott.

Þarf að halda mig innandyra þegar það er verið að bræða sé ég. Nema ég sé kominn með pest. Kannski berkla. Sé til með það í vikunni.

Nema auðvitað Hannes hafi smitað mig af þessu sem hann var með. helvítis kvikindið af honum. Hvað eru menn að mæta í vinnuna fársjúkir af kvefi?

Já, hvað var ég að gera í vinnu þarna í fyrra, fársjúkur af flensu og beinverkjum og látum... Þegar ég hugsa til þess, þá stóð ég varla í fæturna, en mætti samt.

En nú... nú verkjar mig þegar ég anda.

Ef ég hósta blóði, þá eru það berklar, annars eitthvað annað.